28/11/2015 - dag 51 : De laatste avond samen hebben ze (incluis Noodles) het nog eens heel gezellig gehad
en maakten ze het al te bont ;-)
om erna geheel onschuldig te tukken.
26/11/2015 - dag 50 : Te gast bij papa Jiggs. Het resultaat in beeld. Foto's Elke Braet.
mama Lilith
mama Lilith
papa Jiggs
papa Jiggs
25/11/2015 - dag 49 : Ik had een briljant idee ;-) Om Jiggs te herenigen met Lilith en hun nakomelingen. Marie, Anthony en hun kinderen konden op die manier ook nog eens zijn nageslacht knuffelen en bewonderen. En wij hadden een toplocatie voor een fotoshoot gescoord. Veel vliegen in één klap ;-) Elke was opnieuw zo lief om achter de lens te willen kruipen. Ik kreeg van haar als voorsmaakje deze foto die ik heel graag wil delen met jullie. Jiggs was in de wolken - lees erg enthousiast - toen hij zijn liefje zag. En tegenover het kleine grut ontpopte hij zich als voorbeeldige papa. Extreem lief gewoon. Ontroerend om zo'n grote jongen zo teder te zien zijn.
24/11/2015 - dag 48 : Puppytest.
23/11/2015 - dag 47 : Is eens iets anders dan doopsuiker ;-) Hoop dat iedereen hem mooi en handig vindt. Waarbij april door Yara, zusje van Câline, mei door Danske en haar zus Canis, juli door Danske en Gun-Gun, augustus door Bailey en Câline en september door pup Gun-Gun wordt opgefleurd. Editie 2016 is er één met enkel teefjes in the picture. Ik vind hem alleszins geslaagd.
22/11/2015 - dag 46 : Gisteren mocht ik genieten van een jachtdag. Vier van de vijf aanwezige retrievers waren van de OPP-clan. Is toch wel speciaal voor mij. En ze hebben allen goed en veel moeten werken. Tegen 16h30 lagen er 192 stukken gevogelte mooi op het gras uitgestald. Omdat ik op voorhand wist dat we eigenlijk met twee honden tekort zouden zijn, had ik ook Gun-Gun meegenomen. Met de wetenschap dat ze vandaag wedstrijd te lopen had. Was benieuwd hoe ze hiermee zou omgaan. Ze is tenslotte nog heel jong. Tegen 16h30 kreeg ik een mooi B1-certificaat overhandigd. Kicken ! Ze is eventjes 5e geworden - op 49 honden in haar klasse - met 80/100 (2x15, 2x16,18).
Omdat ik quasi het hele weekend uithuizig was, hadden we voor de pups een mooie regeling getroffen. De girlies en hun mama verbleven een dag en een nacht bij Bianca, Giovanni en kids. Ten huize Lilith waren ze gelukkig om alle teefjes eens goed te kunnen observeren. Wie wordt het die bij mama mag blijven wonen ? De drie boys werden goed verzorgd door Luc die op zijn beurt hulp kreeg van Ingrid en Gilbert. Ook zij waren opgetogen om de reuen apart te kunnen observeren. Want over een paar dagen komen ze er eentje ophalen. Op mijn beurt was ook ik opgetogen. Om al dat MOOIS ;-) van deze twee heerlijke dagen.
21/11/2015 - dag 45 : Zou hij het weten ?
Dat ik hem een knapperd vind ...
Vast wel ...
en ... he's all mine ! (althans nog voor week)
20/11/2015 - dag 44 : Lilith is een ontzetttende zorgzame en rustige mama. Haar pups mogen nog steeds aan haar tepels bengelen. Hoorde haar tot nu slechts één keer lichtjes snauwen. Deze kleintjes krijgen veel krediet en kunnen zich nogal wat permitteren. Want dat trekkend slurpen, kan niet anders dan pijn doen ...
19/11/2015 - dag 43 : Dinsdag was het medisch onderzoek. Pupjes werden dan ook gelijk geënt en gechipt. En als toetje voor hun bekjes, twee DNA swabs. Ze lieten het zich allemaal welgevallen. Brave kleintjes die One-night stands.
18/11/2015 - dag 42 : 'We hebben toffe oma's en die drie zwarte zijn ook gezellig maar onze mama is de bijzonderste.' O ja, ik vergeet het steeds te schrijven : Bianca liep haar marathon uit !
17/11/2015 - dag 41 : Een pipietje doen of een kakaatje leggen, doen alle dieren. Zo ook deze acht snoezigaards. Tot voor kort was het nog niet duidelijk tot welke dierensoort ze behoorden. Gaan voor mij van molletjes via mini-gorilla's naar hondjes. Maar dat ze absoluut tot de hondensoort - oef gelukkig - kunnen ingedeeld worden, bewijzen hun portretfoto's. Beginnen ze een beetje op een flatcoat te gelijken ;-)
One-night stand I'm all yours of Perfect Promise
One-night stand juicy hot dog of Perfect Promise
One-night stand Man on fire of Perfect Promise
One-night stand A-HA only you of Perfect Promise
One-night stand to remind me of Perfect Promise
One-night stand How'bout us of Perfect Promise
One-night stand Are u with me of Perfect Promise
One-night stand woman on top of Perfect Promise
16/11/2015 - dag 40 : Als er nu één van onze teven als moederkloek mag bestempeld worden, dan is dat onze Monkey Dans. De meest onafhankelijke van de vijf maar naar pupjes toe de meest sociale. Ze is voor het eerst oma en die rol neemt ze heel erg serieus op ;-)
15/11/2015 - dag 39 : Bailey, oma van de One-night standertjes is jarig. Hoedje enkel gekocht omdat er acht kaarsjes op staan. Want ze mag er inderdaad acht uitblazen. Ze is geboren toen ik er veertig op de taart had staan. Dat alleen al is speciaal. De voorbije acht jaren zijn niet de gemakkelijkste geweest. Heb me iedere keer kunnen optrekken aan haar wijze en o zo lieve blik. Ze is mijn trouwe bondgenoot. Ik hoop heel hard dat ze nog een hele tijd aan mijn zijde mag staan. En hoewel ze nu officieel tot de veteranenklasse behoort, ik vind haar er nog zo ongelofelijk mooi uitzien.
14/11/2015 - dag 38 : Herfst of geen herfst, het is heel erg leuk in de tuin.
13/11/2015 - dag 37 : Gegarandeerd dat er comfortabelere slaaphoudingen bestaan ...
12/11/2015 - dag 36 : Het blijft een hele mooie. Zonder verder commentaar mijnentwege ;-) Ik kan het toch niet beter zeggen.
Het is maar welke foto je er aan koppelt hé. Zonder verder commentaar ;-)
11/11/2015 - dag 35 : Ze lusten duidelijk de weekmenu. We zien ze groeien ! Het zijn ondertussen pupjes 'met babyvet aan' geworden. Dikkerdjes dus ;-)
10/11/2015 - dag 34 : Met de twee stiefdochters van de halfzus, met de halfzus, met dé schoonmoeder en met de mama op stap. Of anders gezegd : Lilith wandelt iedere dag met Gun-Gun, Noodles, Câline, Danske en Bailey mee.
09/11/2015 - dag 33 : En volgende column (07/03/2011) is er ook eentje die ik kwijt wil. Heeft niets met de One-night stands te maken hoewel ... Toekomstige baasjes jullie zijn gewaarschuwd ;-) Flatcoated Retrievers zijn jachthonden en hieronder een uit het leven gegrepen anekdote die ook jullie te beurt kan vallen ooit ...
Ik heb iets met kippen. Of liever gezegd, ik heb helemaal niets met kippen. Vandaag kreeg ik daar nog maar eens de bevestiging van. En naar aanleiding van de rampzalige gebeurtenis van deze dag keer ik terug naar mijn peutertijd toen ik voor het eerst ontdekte dat ik kiekens geen toffe beesten vind. Ik moet een jaar of drie geweest zijn en logeerde bij mijn grootouders die kippen hadden lopen. Ik zie de hen nog steeds rennen. Veertig jaar geleden waren het andere tijden en waren de mensen harder. Ze hadden de oorlog overleefd dus wat deed de manier van een kip doden er toe ? En of ik daar nu bij stond als kind van drie tja, geen haan die daar naar kraaide. Ik zie het nog zo vlijmscherp voor me. Samen met mijn grootmoeder liep ik het ene moment gezellig en onschuldig tussen de kippetjes, mij van geen kwaad bewust. Ineens graaide diezelfde oma er eentje vast en in een mum van tijd hakte ze dat dier de kop er af. Dat is niet het ergste dat ik voor ogen heb want het ging razendsnel. Neen, wat mij altijd is bijgebleven is dat andere moment. Het beeld van die kip die zonder kop vooruit blijft rennen alsof haar leven ervan afhangt. Zonder het ooit ingestudeerd te hebben, wist ik jaren later op school meteen wat de vergelijking ‘als een kip zonder kop’ betekende en vooral waar deze uitdrukking vandaan komt …
Vóór ik liefhebber werd van het Flatcoatras was ik baas van een Basset Hound, zo’n Hush Puppie exemplaar. Ook een jachthond maar dan eentje uit de categorie met kurk in zijn veel te lange oren. Dat mijn Basset het jachtinstinct geërfd had, maakte ze me ooit eens heel duidelijk. Wij wonen nogal landelijk en op een dag tijdens onze dagelijkse wandeling kreeg ze de kippen van onze verre buren in het snotje. Ondanks haar lompe lichaamsbouw was ze snel genoeg om een kippetje bij d’r poep te grazen te nemen. Ik dacht eerst dat het diertje ongedeerd zou zijn, dat ze enkel haar pluimstaart zou zijn kwijt gespeeld maar neen, enkele tellen later bezweek de hen. Stond ik daar met een verbouwereerde hond en een dode kip. Met de kip in mijn armen en met lood in mijn schoenen liep ik naar het huis. De dochter des huizes schrok hevig toen ze ons zag staan en had het meteen over de vossen in de buurt en dat die zonder twijfel de kip hadden geplukt. Buurmeisje ratelde maar verder dat ze het eigenlijk niet zo voor kippen had en dat haar ouders net dit weekend op stap waren en dat ze de dode kip niet durfde vast te nemen … Ik koos eieren voor mijn geld en bood haar aan om voor begrafenisondernemer te spelen en voor de kip een mooie uitvaart te regelen. Het buurmeisje en ik hebben gezorgd voor een plechtigheid, een kip waardig, als ik het zo mag zeggen. Durfde nadien niet meer te vertellen dat het mijn Basset was die het kippetje in de bek had gehad. Eenmaal het weekend voorbij stond de moeder van het meisje aan de deur. Om mij te bedanken dat ik haar dochter geholpen had met de kip kwam ze mij een boeketje bloemen brengen …
Heden heb ik vier honden. En op deze eerste, hoewel nog winter, heerlijke lenteweerdag wou ik eens uitwaaien tussen de polders en zorgeloos mijn gedachten op nul zetten. Gewoon genieten van de lekkere buitenlucht. Ik koos voor een route die ik al lang niet meer bewandeld had. Waarom ? Waarom nou toch ? Net doordat de lente in de lucht hangt, zijn mijn honden dat ietsjes zotter in hun kopjes. Tenminste ik hoop dat dit de reden is van hun o zo onfatsoenlijk gedrag ! Liet ik mij in de vorige column trots uit over mijn op en top jachthond, ben ik nu superverlegen over wat ze met zijn vieren tijdens de wandeling van vandaag gepresteerd hebben te doen. Want ze zijn met zijn allen verre van koosjer geweest !
Ik laat ze nog alle vier netjes op rij zitten terwijl ik hun leiband afdoe. Stap zelf weg van Aiko, Bailey, Danske en Câline, draai mij om, wacht een tijdje voor ik naar hen terug keer en beloon ze voor hun flink gedrag door hen, na mij verzekerd te hebben dat de kust veilig was – er was geen kip te zien -, vrij te geven. Met een zalig gevoel wandel ik ze na. Wat kan het leven eenvoudig mooi zijn. Tot aan de eerste wei. Daar fladderen zes kiekens rond. Extreem dicht bij het pad alwaar mijn honden voorbij moesten. Net aan de andere kant van de prikkeldraad eigenlijk. Ze waren er als de kippen bij, mijn vier honden ! Ze zetten een wilde achtervolging in en ik had geen enkele controle meer … Câline kon ik meteen bij me roepen wat ik ongelofelijk knap gehoorzaam vind van deze jonge flat. Bailey kwam ook stante pede terug. Doch, als op en top jachthond, met een ferm kieken in de bek. Danske had ook een beest te pakken en wou het wel apporteren maar stoute Akita Aiko belette haar dat. Dus begon Danske met een plezant spelletje. Zien hoe hoog ze de kip kon opgooien zonder dat Aiko die te pakken kreeg. Ondertussen stond de eigenares van de kippen 150 m verder in haar deurgat te jammeren. Met mijn twee ‘brave’ flatjes aan de ene kant en Bailey’s kip aan de andere kant liep ik naar haar toe terwijl de twee anderen zich kostelijk vermaakten in de wei. Wat was ik inwendig aan het koken ! Ik stelde de vrouw van 82 voor om eerst Bailey en Câline in de auto te steken en daarna Aiko en Danske uit de wei te halen. Ze was in al haar toeren en bleef in eerste instantie foeteren. Begrijpelijk maar niet wat ik op dat moment nodig had. Was zo ook al verontwaardigd genoeg. Een vriendelijke toevallige eenzame voorbijganger nam Bailey en Câline van mij over en hield het oud dametje gezelschap terwijl ik de twee andere achterna ging. Met Aiko en Danske had ik een serieus eitje te pellen maar eerst zien bij hen te geraken. Leuk hoor zo’n twee paar ogen die elke beweging van je nauwlettend in de gaten houden. Maar als ik wou dat mijn kippen eieren gingen leggen, dan moest ik het kakelen verdragen. Ik had een gracht over te steken en een prikkeldraad onder te kruipen. Ook al was het stralend weer die dag, de voorbije dagen had het flink geregend. De wei stond er zompig bij. Danske apporteerde met Aiko in haar kielzog fier de kip. Dit pas nadat mijn schoenen ondergelopen waren en mijn broek stijf stond van de modder. Weet niet of jullie deze ervaring met mij kunnen delen ? In een natte wei onder een prikkeldraad door moeten met een dode kip en twee aangelijnde honden die elkaar de kip niet gunnen heel erg bewust zijnde dat er verderop twee mensen je gadeslaan. Hoe dan ook, heb die vrouw beloofd om samen andere kippen te gaan kopen. Kreeg na het verzamelen van al mijn honden gratis een hele uitleg over leghennen. Ik, die helemaal niets heb met kippen, vergaarde ondertussen wel enige kennis over deze diersoort …
08/11/2015 - dag 32 : Tweede jachtdag van dit seizoen voor mij. Was dan ook de hele dag op stap. Een halve met Bailey (omdat ze over een week 8 wordt en ik haar niet te hard meer wil laten werken) en een halve met Gun-Gun (omdat ze net twee is en ik het met haar rustig aan wil doen). Beiden waren in hun nopjes. Zo ook ik. Want ik mag terecht fier zijn op deze twee jachthondjes. Twee weken eerder mocht Câline een hele dag mee. Plezant om dat met haar te kunnen beleven. En het deed mij terugdenken aan een stuk dat ik 5 jaar geleden verhaalde. Ik heb enkele jaren, voor de Flatcoated Retrieverclub van Nederland, de column van hun driemaandelijks blad de Flatcoat Koerier verzorgd. Lucs hersenbloeding maakte hier abrupt een eind aan. Mijn hoofd moet leeg zijn om sterk te kunnen pennen ... Onderstaande is dat stuk die ik voor de gelegenheid hier ook eens delen wil.
Mijn eerste Flatcoat die ik live ontmoette, heette Watson. Jammer dat wij enkel teefjes hebben want anders hadden we wel een Watson in onze roedel gehad. En een kater met de naam Sherlock erbij. Om het duo compleet te maken. Watson is de hond die ervoor zorgde dat ik vele jaren later mezelf de trotse eigenares mag noemen van ondertussen drie Flatcoated Retrievers. Watson heeft mijn liefde voor dit ras aangewakkerd. Waarom kiest een mens tussen de meer dan 300 verschillende hondenrassen specifiek voor een Flatcoated Retriever ? Wat is de motivatie van zijn keuze ? Met welk aspect houdt hij rekening ? Met het uiterst charmant en niet te evenaren gracieuze uiterlijk eigen aan deze soort ? Opteert hij voor de langdurige vriendschap die onvoorwaardelijk is bij de flat ? Vindt hij het karakter van deze trouwe viervoeter het einde ? Of gaat hij voor de onuitputtelijke wilskracht die er van dit ras uitgaat als het op werken aankomt ? Wat ook de beweegredenen mogen zijn om een Flatcoat in huis te halen, nooit mag vergeten worden dat deze hond in eerste instantie een jachthond is.
Twintig jaar geleden was het voor mij een uitgemaakte zaak. Ooit zou ik een Flatcoated Retriever bezitten want wat een schatje was Watson toch ! Of dit een gefundeerde reden was om voor dit ras te kiezen ? Neen. Daarom heb ik er ook 20 jaar over gedaan eer ik Bailey als pupje in mijn armen mocht sluiten. Niet dat ik zo lang naar dé Flatcoat gezocht heb die bij mij zou passen hé. Maar externe omstandigheden zoals o.a. werksituatie maakten dat het hebben van een flatje al die jaren niet met mijn manier van leven te combineren viel. Toen ik eindelijk tijd had om mij over een Flatcoat te ontfermen, in goede en kwade dagen, wist ik wat ik wou gaan doen met mijn hondje. Ik wist vooral ook wat ik niet wou. Ik had mij immers gedurende 2 decennia ruimschoots kunnen verdiepen in het ras Flatcoated Retriever geheten en vergat daarbij vooral niet dat deze hond in eerste instantie een jachthond is. Maar zelf op jacht gaan ? Owee José, niet mijn plat préféré !
Ik weet nog goed dat Luc en ik naar een working test gingen kijken. Ja, tot daar wou ik in het natuurlijk instinct van mijn jachthond meegaan. Dat was een prettig vooruitzicht. Dummy’s, die niet leefden, daar mocht mijn toekomstige Flatcoat voor werken. Eerder hadden lugubere gedachtenkronkels, over aangeschoten wild dat nog de ‘coup de grâce’, door de voorjager, ik dus, toegediend moest krijgen eer het naar de eeuwige jachtvelden kon vertrekken, menige van mijn dromen in ware ettertjes van nachtmerries veranderd. Ik, van in mijn kindertijd lid van Worldwildlife Fund, die organisaties steunt die ingaan tegen dierenmishandeling van walvissen tot kikkers, zou nooit van mijn leven een fazant of een eend eigenhandig de nek omdraaien. Ik weet ondertussen, enkele jaren verder, wel beter … Inmiddels kan ik, als een geroutineerde picking-upper, een runner die Bailey mij heel trots komt brengen, snel en efficiënt uit zijn lijden verlossen. Want de leidraad door dit verhaal : ik ben nooit vergeten dat mijn hond in eerste instantie een jachthond is.
En wat voor één ! Hoe graag ik met Bailey ook knuffel, train of wedstrijden loop, niets evenaart voor mij de gelukzaligheid die zij uitstraalt tijdens een jachtdag. Wat geniet ik van haar te zien genieten. Het begint al de avond ervoor. De routine van alles in gereedheid te brengen, is voor haar een voorbode dat we de volgende dag een ganse dag op pad gaan. Dan heeft ze het al in de mot, dan beginnen haar oogjes al te fonkelen, dan is ze niet meer van mijn zijde te slaan. Want stel dat ik ze zou vergeten mee te nemen ! Als de desbetreffende dag aangebroken is, hoef ik ’s morgens geen twee keer haar naam te roepen, ze staat bij wijze van spreken met haar knapzak al aan de voordeur klaar. Het hek is helemaal van de dam het moment dat ze beseft dat het een jachtdag wordt. Dat weet ze vanaf we ter plaatse aankomen, ook al is het een jachtterrein waar ze nog nooit eerder kwam. Haar zesde zintuig verraadt haar dat. Een glimlach verschijnt op haar gezicht, ze weet dat het vanaf dan slechts een kwestie is van nog even geduld te hebben.
Hoewel Bailey op wild een heel gedreven hondje is, is ze geleerd om rustig op post te zitten en te wachten op mijn aanwijzingen eer ze mag vertrekken. Dit ging niet vanaf de eerste keer goed hoor en soms, heel soms, zou ze nog een keertje durven vergeten dat ik het voor het zeggen heb. Ik begrijp best dat tijdens een drift waarbij fazanten als bakstenen uit de lucht vallen, het voor haar uiterst moeilijk is om braaf op haar poep te blijven zitten. Toch moet ze leren omgaan met zo’n Vlaamse kermistoestanden in Wallonië. Wanneer ze dan eenmaal mag aanzetten, kan niets haar deren. Bramen, struiken, doornen, ze gaat door tot ze het beestje te pakken heeft. De verste runners zijn voor haar de grootste uitdaging. Ik blijf het een waanzinnig mooi beeld vinden, mijn hondje die terugkomt met een stuk wild. Ook Câline zette dit seizoen haar eerste stappen in het jachtgebeuren. Eigenlijk moest dit kleintje niets, alleen kijken en indrukken opdoen. Toch apporteerde ze, net geen 6 maanden oud, weliswaar ietwat onhandig maar heel fier, haar allereerste runner. Een dikke fazanthaan nota bene. Aangeboren jachttalent steek je niet onder stoelen of banken hé.
Op een jachtdag valt er geen trofee te winnen of wordt er geen diploma uitgereikt. Geen titel te verdienen die op de stamboom kan pronken. Prestatiegericht naar de buitenwereld toe heeft het geleverde werk van die dag geen waarde, is het van geen enkele noemenswaardige betekenis voor derden. Toch is de prachtigste dag voor mij en mijn Flatcoat een dag waarop wij samen wild dienen binnen te halen. De uren jachttraining van voorjager en hond in praktijk omgezet. Van alle fazanten die op een dag geapporteerd worden, blijven er altijd enkele in het geheugen gegrift. Die stukken zorgen voor de extra prettige sprongetjes van het hart en leveren het ontegensprekelijke bewijs van de schitterende werkkwaliteiten die eigen zijn aan mijn jachthond. Ik hoef geen beker mee naar huis als bevestiging. Wat ook mijn beweegredenen mochten zijn om een Flatcoated Retriever in huis te halen, ik ben trots op mezelf dat ik nooit vergeten ben dat mijn hond in eerste instantie een jachthond is !
07/11/2015 - dag 31 : This girl is on fire van Alicia Keys koos Bianca als vijfde en laatste liedje om te linken aan een dochter van haar Lilith. Ze is dan ook getrouwd met een brandweerman hé :-) Maar dat is niet de hoofdreden waarom ze dit nummer verkiest. Het geeft haar momenteel vooral energie tijdens het harde trainen. Bianca vinden wij een bewonderenswaardige persoon. Volgend weekend gaat ze een uitdaging aan. En wat voor één ! Vliegt ze naar Valencia om er deel te nemen aan de marathon. This girl is on fire ! Een topwijf. Willen we allen heel hard duimen dat ze de eindstreep halen mag ? Zonder al te veel kleerscheuren vooral ... De naam van ons laatste One-night standertje had ik als eerste. Ik zou ik niet zijn anders ;-) Gewoon toepasselijk naar Bianca toe maar ook met een superleuke kwinkslag naar de nestnaam. Ik presenteer jullie trots the one and only 'One-night stand woman on top of Perfect Promise' voor.
One-night stand woman on top of Perfect Promise
06/11/2015 - dag 30 : Het is dat ik mee ben met mijn tijd zodoende mocht de zomerhit van 2015 niet ontbreken ;-) Are you with me ? in de versie van Lost Frequencies is van Belgische makelij en daar mogen we trots op zijn. De One-night standertjes zijn ook van Belgische makelij en daar ben ik trots op. Ons lichtblauw One-night stand meisje is helemaal mee. Pronkt ze op de cover van de 'Are you with me' song. Een echte stagechick ;-) Officieel heet ze 'One-night stand Are u with me of Perfect Promise. Omdat namen uit 'slechts' 29 karakters mogen bestaan. Dus 'u' ipv 'you'.
One-night stand Are u with me of Perfect Promise
05/11/2015 - dag 29 : Some people are made for eachother, some people can love one another for life. How 'bout us ? Nog zo'n lied, deze keer eentje van uit de jaren '80, dat er als een rots staat als het op romantiek aankomt. En tussen Lilith en Jiggs was het één en al romantiek. De groep van dit lied heet Champaign. Een uitstekende reden om enkele flessen champagne als decor te gebruiken ;-)
One-night stand How 'bout us of Perfect Promise
04/11/2015 - dag 28 : Pupjes worden elke dag gewikt en gewogen. Weektabel nummer vier al ;-) De One-night standertjes maakten kennis met rauw voer na mijn tweedaagse trip. Gisteren dus. Tot dan kregen ze hun calorieën via mama binnen. Bianca en Giovanni zorgden voor de pupjes voorbije weekend en gezamenlijk werd besloten om pas daarna te starten met hen bij te voederen. Ze moeten wat wennen aan deze nieuwe manier van eten maar ze spelen het vlot naar binnen.
Eerste grote vertroeteldag voor de kleintjes en Lilith. Vele handen vonden de weg naar hun lieftallige snoetjes ;-) Van één gezin kreeg ik net deze 2 toffe foto's doorgestuurd. Bedankt Peggy ! Leuk gedaan. Het andere gezin die opgetogen was om de pupjes te mogen meemaken, had van alles bij ! Ik deel jullie mening dat de pupjes toe zijn aan nieuwe knuffels ;-) Wat een mooi assortiment aan speeltjes ! En prachtige tekeningen vooral ! Bedankt Isabelle en co ;-)
03/11/2015 - dag 27 : Pups mochten vandaag hun mama in de bloemetjes zetten. Lilith is drie jaar geworden. En met haar haar zeven broers en twee zussen. Samen het Love-nest en individueel : James, Sam, Lagun, Aiko, Lester, Ross, Largo, Badu, Flanelle en Lilith. Een dikke knuffel aan alle tien ! Met Lilith hier te hebben nog maar eens de bevestiging wat voor een aangenaam hondje ze is. En wat voor een gemakkelijke ook. Ze is het evenbeeld van haar mama.
02/11/2015 - dag 26 : Na een deugddoende nacht en vroege ochtendwandeling reden Florre en ik terug huiswaarts. Het was heel fijn om er eens tussenuit te kunnen zijn. Dit met enkel Bailey en Gun-Gun. Straks gaat Bailey haar achtste levensjaar in. Wij vierden dat al een beetje voorbije weekend. Ik hou van alle vijf maar ze zijn dan ook steeds met vijf. Dus zo eens een moment met slechts twee van hen is extra gezellig. Als Florre volgend jaar terug mee wil, doen we deze trip over. B&B is alvast gereserveerd ;-)
01/11/2015 - dag 25 : Working test van Oldenzaal. Alle deelnemers werden ten laatste om halfacht verwacht. Opdat er op tijd kon begonnen worden. Het was nog frisjes op dat uur ;-) Henny beweerde vroeger dat het altijd mooi weer was op de eerste zondag van november en hij zorgde van op zijn wolk ook dit jaar voor het prachtige weer. Dank je wel Henny Ha. Trouwens, Henny, Corrie stond haar mannetje. Een wederom vlekkenloos georganiseerde working test. Gun-Gun nam voor het eerst deel in de B1-klasse. Is steeds de best vertegenwoordigde klasse. 50 inschrijvingen waarvan 44 voorjagers present. Van die grote groep slechts 6 honden jonger dan Gun-Gun. 25 behaalden hun diploma. Waaronder mijn Guntje ;-) Mijn doelstelling was alle dummy's binnen zoals het in België moet om geklasseerd te worden. Lukte ons hoor. De eerste plaats was weggelegd voor een Labrador van vier jaar. 87/100. De tweede werd een Flatcoated Retriever die drie jaar ouder is dan Gun-Gun. 85/100. En dan scoorden drie Flatcoats een gelijk aantal punten : 82/100. Gun-Gun is er daar één van. Omdat ze - zelfs nog geen - twee maanden ouder is dan Floor werd ze 4e geplaatst en Floor 3e. Het is je gegund Mathilde ;-) In België zouden we met deze gelijkstand alle drie een eervolle 3e plaats krijgen. In Nederland speelt de leeftijd van de hond ook mee. Derde Flatcoat is er al 6 zodoende werd die 5e. Geen beker voor Gun-Gun dus. Maar mijn deelnemersnummer, nummer 52, bracht geluk. Ieder jaar wordt een midweek Kaprun (Oostenrijk) verloot onder de aanwezige Flatcoateigenaren. En jaja, 52 kwam uit de hoed ! Luc en ik en onze viervoeters hebben een reis naar Haus Tirol gewonnen. Hét pension waar Flatcoat en familie van harte welkom zijn. Dank aan Alice en Hilbert Kok !
31/10/2015 - dag 24 : Alle pups een flinke aai over hun bol gegeven en naar Oldenzaal afgereisd. Met Bailey en Gun-Gun mee. Pupjes in goede handen, die van de familie Daese, achtergelaten. Heerlijke dag gehad. Ook al zaten we bijna vier uren in de auto. Halverwege een wandeling gemaakt en eenmaal in Oldenzaal nog een dik uur benen kunnen strekken langs het kanaal. In de B&B wachtte ons een hartelijk onthaal. Dan naar Oldenzaal city gereden om er lekkere ribbetjes te degusteren. Niet te laat gaan slapen. Wel pas na mij vergewist te hebben dat aan het thuisfront alles gesmeerd liep.
30/10/2015 - dag 23 : Chasing Cars van Snow Patrol. Voor mij persoonlijk één van de beste lovesongs aller tijden. Om ons te doen herinneren waar het allemaal om draait uiteindelijk ...
We'll do it all
Everything
On our own
We don't need
Anything
Or anyone
If I lay here
If I just lay here
Would you lie with me
and just forget the world?
I don't quite know
How to say
How I feel
Those three words
Are said too much
They're not enough
If I lay here
If I just lay here
Would you lie with me
and just forget the world ?
Forget what we're told
Before we get too old
Show me a garden
that's bursting into life
Let's waste time
Chasing cars
Around our heads
I need your grace
To remind me
To find my own
If I lay here
If I just lay here
Would you lie with me
and just forget the world ?
Forget what we're told
Before we get too old
Show me a garden
that's bursting into life
All that I am
All that I ever was
Is here in your perfect eyes,
they're all I can see
I don't know where
Confused about how as well
Just know that these things
will never change for us at all
If I lay here
If I just lay here
Would you lie with me
and just forget the world ?
One-night stand to remind me of Perfect Promise
29/10/2015 - dag 22 : In 1955 was ook ik nog niet geboren maar niettemin ken ik mijn klassiekers ;-) Een hele oude gouden, hier aan te klikken. Speciaal in karaoke versie om melig mee te kunnen zingen. Doen gewoon. Om, mochten jullie het niet kennen, te beseffen hoe groots deze hit destijds geweest moet zijn. Of om te begrijpen waarom de eerste dochter van Lilith en Jiggs er naar genoemd werd. Jaaaaa, ik ben soms een hele melancholische ;-) Paars teefje draagt daarom officieel de naam One-night stand A-HA only you of Perfect Promise. En na het zingen nog een keertje draaien dat plaatje. Om een dansje te placeren ;-)
One-night stand A-HA only you of Perfect Promise
28/10/2015 - dag 21 : De kaap van drie weken is gehaald. Betekent dat er zeven families heel binnenkort voor het eerst kennis zullen maken met hun pupje ;-) Wordt een hele drukke herfstvakantie. Iedere dag van de week mogen de One-night standertjes zich aan bezoek verwachten. Ze gaan ook goed qua gewicht. Verdriedubbeld sinds hun geboorte. De werpkist wordt zelfs krap. Temeer ze al flink op hun vier poten beginnen te staan. Dra breken WIJ de kist af (vooraleer ZIJ het doen) en krijgen ze een pak meer ruimte om te snoezelen.
27/10/2015 - dag 20 : Kon mijn draai niet vinden deze namiddag. Mijn gedachten dwaalden telkens naar Mila af. Ook met een paar bloempotten chrysanten gesleurd daar ik dit weekend in Oldenzaal ben. Luc gaat niet mee ... Omdat Henny er niet meer is. Als ik mij soms afvraag wat er allemaal echt doordringt in zijn hoofd, dan kreeg ik met deze reactie een duidelijk antwoord. Luc heeft niet gehuild om Piet. Noch om Henny. Maar toen Marc deze zomer met vakantie was en we hem twee weken niet zagen, had Luc verdriet. Hij miste Marc. Mijn rationele kop had het daar enorm moeilijk mee. Vooral omdat Marc kort na de begrafenis van Piet op reis was. Luc liet tranen lopen voor Marc, niet voor Piet. Zot gewoon. Het maakte mij heel erg van streek. Dubbel gevoel wederom toen Luc besliste om niet mee te gaan op weekend. Hij heeft gelijk hoor. Oldenzaal wt zal zonder Henny Ha heel vreemd aanvoelen ... En door te kiezen om thuis te blijven, bewijst Luc mij dat hij toch om Henny rouwt. Op zijn manier. Ik ga wel. Omdat ik o.a. heel graag Corrie, de vrouw van Henny, wil terug zien. Een lieve vriendin vergezelt me. Zal natuurlijk de oor tot oor lach van Henny missen zondag maar toch verheug ik mij om er eens op uit te zijn. Dag op dag twee jaar na Lucs ontslag uit het ziekenhuis waag ik mij, mantelzorger sindsdien, om voor het eerst een gans weekend zonder mantel te reizen. Er wordt mooi weer voorspeld ;-) En ik ga mij niet ongerust maken over Luc en gewoon van die 55 uren in het buitenland genieten. Is de doelstelling !
26/10/2015 - dag 19 : Alle one-night standjes zijn enkele dagen geleden voor de eerste maal ontwormd en gemanicuurd. Blijf een bloedhekel hebben aan het laatste. Op de foto heeft Jens teefje oranje vast en gebaart hij dat hij haar nagels knipt ;-) Want ja hoor ik ben het die hen gekortwiekt heeft. Gisteren voor de tweede keer al ! Arne en Jens hebben als twee echte experten waargenomen dat Liliths kleintjes behalve ruiken en voelen nu ook horen kunnen. De spleetoogjesfase zijn de pups ondertussen voorbij. Ze zitten in het beetje-verdwaasde-blik-moment ;-)
25/10/2015 - dag 18 : Giovanni is brandweerman. Een beroep die waardering verdient en die veel zegt over de persoon die deze job als werk koos. Derde reu kreeg dan ook een naam die perfect in het plaatje past. Met de hulp van de brandweerman en diens vrouw kwamen we tot een zalige foto ! Hoe zou dit pupje nu officieel kunnen heten ? Branden jullie van verlangen om het te weten ? Ziehier One-night stand Man on fire of Perfect Promise ;-)
One-night stand Man on fire of Perfect Promise
24/10/2015 - dag 17 : Ik hou van woordspelingen. Vandaar dat ik de volgende in de rij een schitterende naam hebben vind. Het piccolobroodje bleek na aankoop veel te klein om er onze blauwe reu mee te beleggen ;-) Maar het uitgangspunt snappen jullie wel denk ik. Mijnheertje Hot Dog oftewel One-night stand juicy hot dog of Perfect Promise.
One-night stand juicy hot dog of Perfect Promise
23/10/2015 - dag 16 : Het 'One-night stand'-nest ... De 8 moeten nog elk hun eigen naam krijgen ook. Zal dan maar starten met de eerste voor te stellen. Ons roos mupke. Weeral een reu ;-) Ik zie dat als een zachtaardig kantje. Als jongen geboren worden en de roze OPP-kleur mogen dragen. Jiggs was ook mupke roos in het Monkey-nest. En hij is uitgegroeid tot een hele grote lieverd. 9 augustus fluisterde hij Lilith in het oor : 'Ik ben helemaal van jou.' Zijn hele hart gaf hij haar toen. Symbolisch doopte ik hun eerstgeborene dan terecht : One-night stand I'm all yours of Perfect Promise.
One-night stand I'm all yours of Perfect Promise
22/10/2015 - dag 15 : Nog steeds enkel op melk van de mama groeien ze bij. Hier hun individuele evolutie in tabel gezet.
21/10/2015 - dag 14 : Pupselfrutsels trekken zich niets aan van wat er in de wereld rond hen gebeurt. En maar goed ook. Ze voelen zich veilig en geborgen in mama's schoot. Een beter plekje bestaat er voor hen in deze fase van hun leven niet. Langzaam aan beginnen hun ogen open te gaan. Zullen ze zelf kunnen zien wat voor een knappe mama ze hebben.
20/10/2015 - dag 13 : Je weet pas wat je hebt als je het had ... Je weet pas wat je mist als het er niet meer is ... Eén ieder die ik liefhad woont voorgoed in mij ... Ben ik gedoemd ? Ik stel het zeer in vraag. Vanochtend een alarmerend telefoongesprek. Dat het niet goed ging met het beste vriendinnetje van onze Gun-Gun. Op dinsdag trainen haar baas en ik samen met onze honden. Deze week niet omdat ze in de Ardennen waren. Vanmorgen bij het opstaan bleek Mila helemaal niet lekker. Ze had een temperatuur van slechts 35,5°. Dierenarts daar in de streek probeerde eerst iets aan die onderkoeling te doen om erna bloed te kunnen nemen om te weten wat er juist aan de hand was. Het heeft niet mogen baten. Mila was te ver in shock en bezweek aan een hartstilstand nog geen uur later nadat ik had ingehaakt. Zij is een Monkey, een dochter van Danske en Flynn, geboren 10 dagen voor Luc getroffen werd door een hersenbloeding, een tante van deze kleintjes. Wat de precieze oorzaak van haar plots overlijden is, zullen we nooit met zekerheid weten. Mila kon vandaag nog gecremeerd worden en daar hebben haar baasjes voor gekozen. Vermoed wordt dat ze op de één of andere manier iets vond en opat en zo gif binnenkreeg ... Voorbije zaterdag deed ze mee aan het Westvlaamse kampioenschap gehoorzaamheid in debutanten en scoorde magnifiek ... 96/100. Mila was een jonge beloftevolle hond in de fleur van haar leven. Gun-Gun en zij hebben zovele uren naast elkaar gestaan. Om beurt een dummy mogen gaan halen. Mila kwam zot als ze Gun-Gun zag en sprong twee meter in de lucht iedere keer want ze wist dat er een leuk moment zat aan te komen. Mijn hart bloedt weeral. Ik hou van al mijn pups maar Mila lag mij extreem nauw aan het hart. Ik zag haar dan ook het meest van allen. Een waauw dochter van Danske. Vond ik iedere keer als ik haar op topsnelheid heen en weer zag lopen om een dummy. Sabrina en ik waren elkaars jachttrainingsmaatjes. Mila en Gun-Gun stonden quasi op hetzelfde niveau. We hadden plannen om volgend wt-seizoen samen wedstrijden te lopen. Mila zou ook in die discipline uitgeblonken hebben ... Wat zet haar heengaan nog maar eens alles ondersteboven vanbinnen.
Monkey Chit of Perfect Promise, je hoefde niet te sterven om een ster te zijn. Dat was je al ...
19/10/2015 - dag 12 : Na de vele bewonderaars gisteren gaat het leven opnieuw zijn gewone gang. De pupjes hangen lekker bij mama aan de tepel. Lilith heeft 8 melktutjes. Komt dus super uit. Geen gebrek aan eten. Straks wel gebrek aan plaats ;-)
18/10/2015 - dag 11 : Bezoek kan nog niet. Dit voor ieders welzijn en rust. Toch werden de pups vereerd met hoog bezoek. Dat privilège heb je nu als eigenaar van één van de ouders ;-) Fantastisch om zowel het hele gezin van Jiggs (Anthony, Marie, Daphné en Axel) als de ganse familie van Lilith (Giovanni, Bianca, Bo, Arne en Jens) samen te hebben. Luc en ik zijn hen allen ontzettend dankbaar. Zonder hen bleef een pur sang OPP-nest slechts een droom ... We hebben geklonken op het wondermooie resultaat voortkomend uit de liefdesontmoeting van Lilith met Jiggs. Voor die gelegenheid was de dresscode rood en wit. Ode aan de liefde tussen die twee !
Daphné, Axel, Anthony, Marie, Bianca, Arne, Bo, Jens en Giovanni met Lilith en het voltallig One-night stand-nest.
17/10/2015 - dag 10 : De teefjes in pumpkinstyle. We hebben niet het talent van Anne Geddes en onze fotomodellen zijn hondjes ipv baby's. Bianca en ik hebben ons best gedaan ;-)
16/10/2015 - dag 9 : Bianca kan fotoshoppen. Toppie. Ik had iets in gedachten en Bianca werkte het uit. Onze coöperatie leverde volgende beelden. De reuen en de pompoen. De teefjes volgen morgen.
15/10/2015 - dag 8 : De meidenkliek en de mannensamenzwering. Geen 'Battle of the sexes'. Gewoon een 'boys will be boys and girls will be girls' kwestie ;-)
En meestal liggen ze, zoals op volgende foto's, gezellig met hun 8 bijeen.
14/10/2015 - dag 7 : Vorige week mochten we de 8 babbies van Lilith en Jiggs welkom heten. De twee 'kleinsten' blijken vandaag de mooiste groeicurve te hebben. Dochters met kleur oranje en kleur lichtblauw zijn quasi verdubbeld in gewicht. Streefdoel is om ze over drie dagen allemaal twee keer zo zwaar te hebben als bij hun geboorte.
13/10/2015 - dag 6 : Ik vind de 'O' niet de meest evidente letter als beginletter voor een nestnaam. En er vielen er dan nog twee te bedenken ook ;-) Er werden wat suggesties geopperd in het gastenboek. Tof ! Trouwens uitermate plezant dat alle toekomstige eigenaars van een pupje uit dit nest ook een reactie in het gastenboek plaatsten. Is de eerste keer dat iedereen spontaan op de kar sprong. Dikke duim. Zo ene van op Facebook ;-) Ik heb naar mijn idee de meest toepasselijke naam voor het nest van Lilith en Jiggs gevonden. Streef altijd naar originaliteit. En probeer het liefst om het ook wat ludiek te houden. Het was dan ook helemaal niet moeilijk ;-) Lilith en Jiggs zijn een heel mooi koppel gebleken. Hun samenzijn ging zo natuurlijk. Voor beiden de eerste keer. Voor Lilith de 'once in a lifetime' kans om mama te worden. Uit hun liefde voor elkaar zijn 8 prachtpupjes geboren. Ze heeft de koe dus met beide horens gevat ;-) Deze 'one and only' gebeurtenis gaat daarom de annalen in als ... het 'One-night stand'-nest. Voor de mama's en de papa's die deze nestnaam aan hun (trio van) kids zullen hebben uit te leggen, het cursieve is hoe Wikipedia het uiteendoet. Kan een hulpmiddel zijn ;-) Sorry hoor maar ik kon die naam echt niet laten liggen. Wie mij een beetje kent ...
Een onenightstand (van het Engelse one-night stand) of avontuurtje is een kortstondig, eenmalig seksueel contact tussen individuen, waarbij minstens één van de betrokkenen geen directe plannen heeft voor het vestigen van een seksuele verhouding op langere termijn.
Personen die aan een onenightstand deelnemen kennen elkaar meestal van tevoren niet of nauwelijks en nemen niet zelden slechts kort de tijd om elkaar te leren kennen alvorens ze tot seksuele handelingen overgaan. Het essentiële onderscheid tussen een onenightstand en andere seksrelaties is de verwachting of de bedoeling van de relatie. Het dagdeel waarop dit plaats vindt is daarbij betrekkelijk irrelevant.
Een onenightstand gebeurt met volledige wederzijdse instemming en heeft niets te maken met prostitutie, onder meer omdat er geen sprake is van betaling. Tevens is er geen sprake van dwang, zoals bij seksueel misbruik. Onenightstands hebben soms ook plaats tussen personen die elkaar al langer kennen en geen relatie hebben, daar ook niet de intentie toe hebben, maar die door bepaalde omstandigheden toch tot een eenmalig seksueel contact komen.
Lilith, dochter van Dark Devotion Hip Perfect Promise, totally devoted to Jiggs.
Vredig slapende one-night standertjes ...
12/10/2015 - dag 5 : Happy day to all of you ;-) In volgorde van ouderdom waarbij de reuen de kleuren roze, donkerblauw en lichtgroen dragen. De meisjes zijn dan heel logischerwijze gestipt met paars, rood, oranje, lichtblauw en geel.
Foto's Bo Daese.
11/10/2015 - dag 4 : Eten en slapen is wat ze de godganse dag doen. En ze kunnen het beiden goed. Héérlijk zo'n nest van 8. Geen omkijken naar ;-) Zo voelt het toch aan na de Oh-la-la!'s. Tuurlijk moet gelet worden of ze naast slapen en eten ook groeien en bloeien. En ook dit doen ze beiden goed. Ik blijf bij mijn standpunt : een héérlijk nest. En het Oh-la-la!-nest was dat ook hoor, enkel had ik de eerste drie weken een pak meer zorg aan die 13 kleintjes samen. Nu is niet 'biberonneren' het werkwoord dat mij te binnenschiet maar 'genieten'.
10/10/2015 - dag 3 : Grote beer zit, zoals bij alle voorgaande nesten, in een hoek van de werpkist. Deze keer in het gezelschap van een kleine pluchen hond. Al een oud beestje. Behorend aan de Daesetjes. Hoe klein ze ook zijn, ze zoeken zich, en vooral ze vinden zich, een knus plekje om diep te slapen. Er op of er onder, wat maakt het uit ;-) Als het maar lekker warm en zacht aanvoelt zoals mama.
Drie verschillende pupjes op een verschillend tijdstip. Lief en lief en lief.
09/10/2015 - dag 2 : Hoe het ook meer dan supervlot kan verlopen ;-) Overdag én snel én zonder geen enkele moeilijkheid. Lilith tekende voor alles. Haar temperatuur wees een graad lager op dinsdagavond en voorbeeldig binnen de 24h brak haar water. Ze werd wat onrustig kort na de middag. Om 16h30 besloot ik haar in de werpkist te houden. Een uur later kwam haar eerste kindje ons begroeten. De enige pup die niet in het vlies op de wereld kwam. Meteen een zwaargewichtje. Als eerstgeborene traditioneel een roze veeg op zijn bruine velletje. In zijn nek want hij bleek een pietje te hebben. Het overweldigend effect dat dit gebeuren teweegbracht bij het gezin Daese. Mooi om te zien ;-) De kleintjes volgden elkaar razendsnel op. Recordtempo. In een uur tijd floepten er zes uit. Nog niet eerder meegemaakt hier. Lilith was de rust zelve. Een paar contracties, wat persen en hup het volgende kleintje was daar. De laatste was de lastigste. Maar dat hondje had de langste weg af te leggen en is het meest ronde pateetje gebleken ;-) Bianca hoopte dat ze er allen zouden zijn voor middernacht en ik wenste hoofdzakelijk de poepjes te kunnen kleuren. We kregen beiden onze goesting. Zelfs dik onze goesting. Een droom van een bevalling gewoon !
Ze zijn met 8. Dus zijn er 8 gezinnen die zich verheugen op een pupje. Ja want alle pups zijn reeds voorzien van een warme thuis. Acht bomen waar de breekbare kerstballen hoog of niet zullen hangen dit jaar ;-) Maarre is het nu omdat Lilith zelf in een gezin woont met drie kinderen dat een groot deel van haar kids naar een gezin met drie kinderen gaan ? Toeval bestaat niet ? Of net wel ;-) Hier alvast één trio jonge generatie (Cédric, Olivier en Aurélie) die maar al te blij is met de geboorte van de pups. Leuke dikke duimfoto ! Merci jullie om hem te mailen.
08/10/2015 - dag 1 : Omdat iedereen vooral naar foto's hunkert ipv naar tekst dan maar nu foto's en morgen tekst over hoe knap Lilith wel was en is. En wat lijkt ze op d'r eigen mama ! Ze is voor mij als ik ze zo bij haar pups zie liggen het evenbeeld van Bailey. De twee eerste foto's heb ik mij suf gezocht achter pup acht want ze liggen wel degelijk allemaal bijeen. Maar van teefje lichtblauw is slechts één ieniemieniepootje zichtbaar ;-)
07/10/2015 - 17h57 : En we zijn vertrokken ! We zijn gestart om 17h31. En er zijn er al drie geboren :-) Twee reutjes met in hun kielzog een flinke zus.
18h08 : Vierde pup. Een tweede dochter voor Lilith.
18h20 : Nog een meisje.
18h38 : Vierde meisje komt ons verblijden.
19h50 : Een grote broer.
20h24 : We hebben een vijfde teefje. De zwaarste van de bende 434 g. Zij zou de laatste zijn maar omdat Lilith eten kreeg voor de Rx foto, kan het dat er een negende verstopt zat. We wachten nog even af ...
22h22 : Zij is fantastische mama van een 8-ling. Allen stellen het prima. Lilith en Jiggs mogen zich de kersverse ouders van drie zonen en vijf dochters noemen. Een heel mooi gezinnetje samen ! Slaapwel iedereen. Morgen dan een foto of zo ;-)
07/10/2015 : Het Oh-la-la! dagboek wordt nog verder aangevuld en afgewerkt. Maar wordt verplaatst naar de Babyblues pagina. Er is mij niet veel tijd gegund ;-) want Lilith zal niet wachten tot aan het weekend om te bevallen. Vorige woensdag de Rx. Ik post hem hier ook nog opdat er opnieuw kan geraden worden naar hun aantal en hun geslacht. Met een naamdummy als inzet of course ;-) Ze woog toen 37 kg en haar temperatuur was 37,8°. Gisterenavond was die een graad minder ... Dus het wordt reuzespannend. ECHT WEL ! Wie een gok wil wagen, kan dat via het gastenboek maar zal niet lang moeten aarzelen om dat te doen ;-)
