15/10/2015 - epiloog : Voor mij en zeker ook voor Luc zijn ze alle dertien kampioen. De Oh-la-la!'s zitten goed in hun vel. Van alle baasjes mochten we positief nieuws ontvangen over hoe hun pup het stelt. Ik zie dat ook aan Indiana hoe zij door het leven stapt. Waardoor ik voor een keer echt wel de duim voor onszelf de lucht steek. We hebben het nog maar eens goed gedaan. Waarbij 'het' de hele weg voorafgaand aan de geboorte - waaronder het vinden van een goede match - de verzorging van mama en de begeleiding van de kleintjes inhoudt. Vorig weekend sleepte Oh-la-la! The next Casanova ook een trofee binnen. Hij vertrok hier op 19 september en drie weken later neemt hij deel aan het clubkampioenschap gehoorzaamheid bij de pupjes. Wordt hij even 2e ! Kan het nog gekker ;-)
04/10/2015 - dag 78 : Leuke afsluiter van dit dagboek : Het is niet omdat we pupjes hebben dat onze andere honden intussen tekort wordt gedaan. Hoewel trainen niet zo intens gebeurt als we zouden verlangen, toch slaagden onze jongste honden er in om op het clubkampioenschap jachtgedeelte in Will to Please Ardooie elk een beker binnen te rijven. Luc en Noodles werden 3e bij de Juniors met 51/80. Ik en Gun-Gun mochten op het einde van de dag op het hoogste podium plaatsnemen. Eerste met 76/80 in de Initiatie klasse. Trotse voorjagers mogen we zijn ;-) En Indiana vliegt voor drie weken een hok in op het einde van de tuin ;-) Ik hoop dat iedereen weet dat dit laatste niet waar is. Tijdstip is gewoon aangebroken om het nieuwe dagboek te beginnen. Indiana krijgt verder alle goede zorgen tot haar familie haar definitief komt oppikken.
03/10/2015 - dag 77 : Indiana kreeg bezoek van haar toekomstige familie. Om het plaatje compleet te maken en om dit dagboek te kunnen afsluiten met hen een foto gemaakt zoals met alle broertjes en zusjes die het nest verlieten. We hadden een prettige dag samen. Ze waren alle vier heel blij om hun hondje te kunnen knuffelen en liefkozen.
tekst volgt.
02/10/2015 - dag 76 : Er is iets mis gelopen met de getrokken foto's van onze uitstap. Jammer want ik denk dat er een paar geslaagde tussen zaten. Hoe dan ook, Indiana mocht op restaurant. We hadden onze lunch in 't Hof van Vivenkapelle deze middag ipv woensdag. We waren in een compagnie van zes personen, een Flatcoated Retrieverpup en een Zwitsere Herderspup. Bij dit uitstekend weer zaten we buiten en konden Indiana en Osyra zich aan elkaar meten ;-)
01/10/2015 - dag 75 : Gisterenavond namen Luc en ik deel aan een kwis. Georganiseerd door nah-ontmoetingskansen. Ontmoetingskansen voor personen met een Niet Aangeboren Hersenletsel en hun familie. Ik heb er heel erg gemengde gevoelens bij. Enerzijds wil ik Luc die mogelijkheid geven, anderzijds sta ik niet echt te springen om mensen met 'een schrijnend verhaal' te ontmoeten. Vier groepen van ongeveer telkens zes mensen. We hebben bijlange niet gewonnen ;-) Deels omdat 'veel geluk hebben' een grote rol speelde. Luc vond het hele kwisgedeelte maar niets. Hij weet het antwoord niet op vragen als : Twee vaders en twee zonen gaan op jacht. Ze schieten elk een konijn. Toch hebben ze op het einde slechts drie konijnen als buit. Hoe kan dat ? Na de wedstrijd was er gelegenheid om wat na te praten en ... er was taart. Dat vond Luc al veel interessanter ;-) Wel is het zo dat de meeste aanwezigen elkaar kennen van vorige aktiviteiten of omdat ze in het zelfde zorgcentrum verblijven. Luc en ik ontmoetten deze mensen voor het eerst. Aan onze tafel o.a. een man, onze leeftijd, die op zijn 30e een hersenvliesontsteking kreeg. Zit gekluisterd aan een rolstoel, is de coördinatie van zijn lichaam kwijt en heeft een zwaar spraakgebrek. Maar het antwoord hoe het kon van de drie konijnen wist hij ! In ons gezelschap ook nog een jonge vrouw. Op haar veertiende trof een hersenbloeding haar. Sindsdien is ze halfzijdig verlamd, heeft ze een spraakstoornis en is ze blind. Gedurende de kwis lag Indiana vredig onder Lucs stoel te dutten. Wanneer ik ontdekte dat dit meisje niet meer kan zien, heb ik haar verteld dat we een pup bijhadden. Ze was zo opgetogen om Indiana te mogen strelen. Onze cowgirl gaf likjes en was zo lief met haar. Ontroerend mooi was het. De man vroeg toen of hij eventjes Indiana op schoot mocht hebben. Werd juffrouwtje door twee mensen voorzichtig geknuffeld. Hun beider stralende gezichten maakten mijn dag nog beter.
Luc mag dan ook gehavend uit zijn hersenbloeding gekomen zijn, hij heeft veel geluk gehad. En hij geniet van wat het leven hem nog bieden kan ... Vandaag een fijne strandwandeling gemaakt.
30/09/2015 - dag 74 : We hadden er toch voor te zorgen dat ze haar naam Cowgirl Indiana of Perfect Promise alle eer zou aandoen ;-)
29/09/2015 - dag 73 : Ik heb 27 jaar in Knokke gewoond en daarom ga ik nog steeds naar de tandarts in Knokke. Ook al woont onze tandarts in een aangrenzend dorp van Vivenkapelle ;-) Deze keer was het Luc die op controle moest. En van de nood een deugd gemaakt natuurlijk. Bij dit prachtige weer als echte toeristen flaneren langs de Lippenslaan, lunchen in de Dumortierlaan en uitwaaien op het Albertstrand. En ook naar de krab kijken. Indiana vond alles maar dan ook alles MEGA.
Het kunstwerk "Time" van Wim Tellier is voorgesteld op het strand van Knokke-Heist net voor het casino van de kuststad. Op een 3.000 vierkante meter rond doek heeft Tellier een foto van een kleine krab afgebeeld. Het diertje is duizend keer uitvergroot.
Op de achtergrond zijn foto's van 400 unieke landschappen van over de hele wereld afgedrukt. Voor die landschapsfoto's maakte Wim Tellier de voorbije twee jaar 400 foto's.
Sta ik ook eens op de foto ;-) De schaduw was dus wel de bedoeling. Mijn artistieke ingeving van het moment.
Luc en pups ... ze voelen elkaar iedere keer heel goed aan.
Met Indiana is dat niet anders.
Tussen haakjes : op dit kunstwerk mag gewandeld worden. Dan maar even een komoefeningetje doen hé ;-)
Eén van de deugddoende rustpauzes.
Indian(a) Summer time.
28/09/2015 - dag 72 : Eén pup kunnen we baas ;-) en dus mag ze ons ook overal vergezellen. Zij heeft tenslotte binnenkort een autorit van vier uren voor de boeg. Kan ze maar al een beetje gewenning krijgen op dat vlak. Gisteren had Luc eerst een wandeling met Bailey, Danske en Noodles gemaakt. Na wat rust gingen we met zijn tweeën, Câline, Gun-Gun en Indiana nog weg. Had Marc gevraagd of hij zin had mee te stappen met Vanda. Hij had zin ;-) Hierdoor waren we in de gelegenheid om te proberen Indiana te laten zwemmen. Stoere pup hoor ! Ze aarzelde geen seconde om het water in te gaan. Vanda had zo haar twijfels maar ze vond toch dat ze niet mocht onderdoen. Wat haar zus kan, kan zij ook ;-) Beide waterjuffers vonden trouwens meteen de goede balans om zonder spartelen over te zwemmen.
27/09/2015 - dag 71 : Ze heeft de nacht goed doorgestaan zo op haar eentje. Het blijft voor haar natuurlijk een vertrouwde omgeving maar toch. We gaan volop genieten samen de komende tijd, dat weet ik wel zeker ;-) Enkele beelden van de ochtendwandeling met mama en logisch : waar mama loopt, daar is het goed en veilig. En als ik dan haar mama bij me roep, komt ze gelijk vrolijk mee aangestormd.
Officieel heet ze Cowgirl Indiana of Perfect Promise. Haar roepnaam wordt Indiana. Haar thuis is in Duitsland. Kreeg vandaag volgende foto toegestuurd met de vermelding dat ze ongeduldig aan het worden zijn. Begrijp ik volkomen.
Wat een leuk en heel toepasselijke kiekje. Indiana's cowboyfamilie ;-) Ze staan helemaal klaar om haar te verwelkomen !
26/09/2015 -dag 70 : Tekst volgt.
25/09/2015 - dag 69 : Ze hebben tijd gehad om zich nog meer aan elkaar te gaan hechten ... En morgen gaan ze elk hun eigen weg ... Beer en Kleintje konden het van dag 1 goed met elkaar vinden. Gedurende tien weken waren ze een onafscheidelijk duo. Waar de ene was, zag je de ander. Ook toen ze met 13 waren. Het is mij elke keer opnieuw opgevallen. Deze broer en zus zouden elkaar wel eens heel hard kunnen missen ...
Luc en ik beleefden een zalige week met de drie overblijvertjes. En morgen volgt een onvermijdelijk pijnlijk afscheid. Och, ik wil nog even niet denken aan wat komen gaat ...
Ben ik blij dat de laatste een poos blijven gaat. Wordt zij straks rotverwend ;-)
Zoet dromen in elkaars gezelschap.
24/09/2015 - dag 68 : Na een grote wandeling met onze 'grote' honden, een kleine wandeling met 'onze' kleine honden.
Nat werden ze alle 8. Vijf door de blootstelling aan regen en de lokroep van de zee ...
... drie toen ze deze plassen ontdekten.
Ik heb absoluut Flatcoats gefokt ;-)
Het lukt Luc iedere keer om de pups dicht bij hem te doen lopen. Natuurtalent die man van mij.
23/09/2015 - dag 67 : Drie pups meezeulen naar her en der staat niet voor een goede training. Onbegonnen en/of onverantwoord werk als we het correct willen doen. Twee thuis laten opdat ze zich niet eenzaam zouden voelen en eentje mee op stap nemen is een mooie optie ;-) Deze morgen mocht 'Kleintje' - de naam die ze zondag lief kreeg aangemeten door Aurélie - ons vergezellen naar de kapper. En 's woensdags gaan Luc en ik lunchen. In 't Hof van Vivenkapelle. Ultracreatieve competente kok Sébastien en megalieve fantastische gastvrouw Eef zorgen week na week voor een heerlijk tafelmoment. Bruine man speelde net als zijn zusje de rol van voorbeeldige pup. Volgende week mag de enige nog thuis zijnde ukkepuk mee naar daar. Enne @ Stijntje, het is niet het gastenboek die aan afsluiten toe is weldra maar wel dit dagboek. Er komt een nieuw dagboek in de plaats. Met Lilith en haar babbies als spilfiguren.
22/09/2015 - dag 66 : Geen enkel van de 10 gezinnen heeft de intentie om hun inruilbonnetje te gebruiken ... Van iedereen alleen maar positief nieuws. Doet enorm deugd aan het hartje. Natuurlijk bijten de pups op alles en natuurlijk zijn takjes en blaadjes interessant. Maar die periode gaat voorbij. En veel sneller dan we soms zelf zouden willen. Ze zijn om ter liefst op deze leeftijd. Voor een blik als die van Oh-la-la! Cowgirl Indiana smelt iedereen toch ? Getraind met Gun-Gun en Noodles deze namiddag. Pupje geel in leverkleurige uitvoering kwam langs. En een mijlpaaltje in haar jonge leven. Ze kan zwemmen ! Ze waagde zich aan de grote oversteek naar haar baas toe. Terzijde vermelden dat ze twee maanden en vier dagen is. Goddelijk monster van Loch Ness ;-)
21/09/2015 - dag 65 : De drie Oh-la-la's hebben het reuze naar hun zin. Ze vormen een geweldig trio. 'Eén voor allen, allen voor één' kan als hun motto dienen. Poepjes gaan gelijk neer voor een plas. Aktie ondernemen gebeurt synchroon. Moteurtjes hebben op hetzelfde moment olie nodig. Begint er eentje te janken, gaan de andere twee uit solidariteit steevast mee ;-) Is mij eindelijk gelukt om het gras te maaien. Ik had drie aandachtige toeschouwers. Geen enkele die de grasmachine eng klinken of te groot lijken vond. Stoerdoenerij tegenover elkaar ;-)
20/09/2015 - dag 64 : Binnenkort sluit dit dagboek. Heeft plaats te maken voor het verhaal van Lilith en haar kleintjes. Lilith stelt het goed. Stilaan mag naar dit aankomend nestje verlangd worden. Vooral door de gezinnen die graag een zoon of een dochter van haar willen. Luc en ik hadden gedacht dat we het dit weekend wat rustiger zouden gehad hebben. Maar dat was buiten de 'pups to come' gerekend natuurlijk ;-) Zowel zaterdag als zondag met fijne mensen kennis gemaakt. En zo grappig dat de man hieronder 'herkend' werd. Als alles naar wens verloopt, zal er dus één van de pups van Lilith bij de vroegere scoutsleider van Stéphane gaan wonen. Hoe toevallig toch ! Tenzij Lilith ons verrast met alleen maar zonen of met 13 kinderen - en ik duw er zowaar een paar terug als ze met zoveel zijn ;-) want ik wil het iets eenvoudiger hebben pleazzzze - neem ik geen reservaties meer aan voor dit nest. Al haar pups hebben reeds een warme thuis die op hen wacht. 't Zal nodig zijn die warmte want ze zullen rond de kerstdagen uitvliegen ;-) Maar neen, echt waar, een ongelofelijk goed gevoel bij ieder van hen. Is niet anders dan anders ;-) daar alle OPP'tjes het goede leven mogen beleven. Waarvoor een dikke dank jullie wel iedereen !
19/09/2015 - dag 63 : Tekst volgt.
De beginselen van het netjes onaangelijnd volgen. Luc en pupje samen op pad.
18/09/2015 - dag 62 : Omdat morgen reutje donkerblauw naar zijn nieuwe thuis gaat, kwam Frederik deze namiddag. Dit om hem en de drie anderen voor de tweede maal te enten. Hebben zijn kersverse baasjes niet meteen naar de dierenarts te trekken. Maakt de thuiskomst een pak aangenamer voor elk. Hoewel dit pupje helemaal niet onder de indruk was. Een brede kwispel toverde hij tevoorschijn tijdens het onderzoeken en het enten. De twee overgebleven reuen werden ook nogmaals op hun mannelijkheid nagekeken en ja hoor, evenveel testikels ingedaald als de vorige keer. Vier. Dit op twee reuen ipv op vier reuen ;-) Zwart reutje donkerblauw en leverkleurige reu lichtgroen zijn dus al intact bevonden. Klinkt gewichtig hé.
17/09/2015 - dag 61 : De vier thuisblijvertjes hebben een nieuw spel. Wie kan het stukje hout het langst in zijn bezit houden ? Toevallig een foto van onze beer als trotse bezitter. Maar eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat in deze sport de dames meestal winnen. Ze weten hun charmes al te gebruiken ;-)
Hij is op zijn hoede omdat het haar al een paar keren gelukt is.
En ook deze maal gaat zij met het stokje aan de haal ;-)
16/09/2015 - dag 60 : Tekst volgt.
15/09/2015 - dag 59 : Mijn lijf en mijn geest zijn moe. Ze waren ingesteld op acht weken lang pupjes. Waardoor de fysiek nu even in de lappenmand ligt. Hoewel ze 'slechts' nog met vijf zijn, ze blijven aandacht en verzorging vragen. En ze worden alsmaar mondiger ;-) Deze namiddag sinds lang nog eens met Gun-Gun getraind. Geen gepamper héhé ;-) Luc ontfermde zich met plezier over de pupjes. Ik nam voor het eerst ook Noodles mee. Luc wou liever binnen blijven met dit weer. Oorspronkelijk zou hij meegegaan zijn. Die kleine heeft mij aangenaam verrast. Misschien is het wel een optie dat ik haar één en ander aanleer opdat het voor Luc leuk kan blijven. Hoe dan ook, Noodles is een hondje met potentieel. Ook Gun-Gun was in haar nopjes. Eindelijk weer eens de volle aandacht van haar baas voor haar. Ik kan het haar soms zien denken als ik nog maar eens bij de pupjes zit in de ren : 'Wanneer wordt het opnieuw jij en ik ?' We hebben samen genoten ook al stonden we een groot deel van de tijd in de regen ;-)
14/09/2015 - dag 58 : We hebben er nog tien. Honden ;-) Vijf dappere kleintjes en vijf duldzame grote. In elke categorie drie zwarte en twee leverkleurige. Ze kunnen het met zijn allen heel goed vinden. Een zaligheid om ze met elkaar te zien communiceren. Mama Câline zag al 8 van haar kids vertrekken. Maar ze geniet van de overige die er nog zijn. Vindt ze, denk ik, zelfs iets aangenamer. Want dertien is een grote kroost. Sta nog steeds versteld dat mijn Calienemientje, zo'n klein fijn hondje, zoveel pups op de wereld zette.
13/09/2015 - dag 57 :
12/09/2015 - dag 56 : Toen waren ze nog 'slechts' met tien ...
Oh-la-la! Toute première fois of Perfect Promise oftewel Kyra, jij mag bij Stijn gaan wonen. Ik weet zo dat jij hem om je pootje zal draaien maar jouw baas is goed voorbereid. Althans dat hoop ik ;-) Hij heeft zo naar jouw geboorte uitgekeken en ik weet dat zijn hartje klein is als het om jou gaat. Maak er niet al te veel misbruik van hé ;-) Dat we later mogen horen dat je een welopgevoede meid bent geworden. Jullie twee worden dikke vrienden, dat is zeker.
Nogal wat mannenvolk (vier volwassen zonen) in het gezin waar je terechtkomt. En die hadden allen inspraak over hoe je heten zal. Het is Juna geworden uiteindelijk. En het is Sander die jou trainen zal. Mama Rachel en papa Paul zijn er voor alle knuffels en likjes. Oh-la-la! Dessert au chocolat of Perfect Promise, je bent een lieve bruine dochter van mijn Câlinetje. Hou die attitude maar in eer opdat ze daar in Tienen allemaal verheugd blijven met jou als meisje in huis ;-)
Gelukkig gaan er ook nog wat pups niet te ver weg wonen. Oh-la-la! One Two Cha Cha Cha of Perfect Promise, jij bent er zo eentje. En jouw baasjes zullen we nog veel zien. Dus jij ook ;-) Adinda en Marc en hun drie grote zonen kozen voor Vanda. Adinda is heel creatief met bloemen, Vanda is een soort orchidee. Corrigeer me maar als ik fout ben ;-) Oorspronkelijk (voor een hele korte periode maar) droomde Marc van een reu en dan liefst een zwarte. Maar hij houdt van zijn Adinda. Zodoende ;-) Het is jouw baasje die een paar keren kwam pupsitten op jullie. Hij kent jullie allen dus van heel klein al. En hij kon zich snel vinden in een leverkleurig meisje. Jij viel hem iedere keer op en zie jij mag nu bij hen gaan wonen. Ik wens je een fijn leven en dat krijg je absoluut !
11/09/2015 - dag 55 : De uittocht is begonnen. Van de eerste keer drie die vertrekken ...
FIFO : First in first out. Onze eerstgeborene vliegt als eerste uit ;-) 'Oh-la-la! Gracias a la vida of Perfect Promise' jij werd opgehaald vroeg in de morgen. Opdat jij al wat bekomen zou zijn tegen dat je twee nieuwe jongste vriendjes van school zouden thuis komen. Renaat en Sander en Andrea en Piet zijn maar al te blij met jou erbij in hun gezin. Na een hond waar Piet mee werkte, is het nu hoofdzakelijk Andrea die met jou aan de slag wil. Jullie zijn al een mooi duo op foto dus dat komt wel goed ;-) Het deed mij iets toen ik je naam vernam. Omdat ik een hele fijne hond heb gekend die dezelfde naam droeg. En omdat haar baasje een hele fijne vriend was. Onyx. Dat je even knap en lief mag zijn als de Onyx van Henny Ha. Dat zou best héél erg knap en héél erg lief zijn hoor.
Oh-la-la! Sing Hallelujah of Perfect Promise is een beetje een lange naam om je te roepen om te komen. Olli klinkt iets gemakkelijker ;-) Sara en Kurt zagen Otis, een Number-pup, in het tuincentrum lopen ongeveer het eerste weekend dat hij bij Ingrid en Gilbert was. Hun hart was verkocht. Jij bent 300 % met je gat in de boter gevallen. Zo'n fijne baasjes die jij hebben mag ! En als jij nu heel hard je best doet om een goed opgevoed hondje te worden, dan krijg je er over een tijd een broertje bij. In zwarte uitvoering. Dus Olli it's up to you now ;-)
Thari oftewel 'Oh-la-la! Tea in the Sahara of Perfect Promise, jouw baasjes ken ik al enkele jaren. Ze kwamen op kraamvisite van je eigenste mama. An, Marc en zoontje Ruben. Zoontje is ondertussen uitgegroeid tot een tiener die niet meer op de foto wil. Ik denk dat we allen die fase in ons leven hebben ;-) Hoe dan ook, ik weet dat in zijn hart hij heel erg van je houdt en ik vond het heel vertederend hoe hij jou het beste aanvoelde. Bij jou thuis is er al een flatcoat. Casper. An leerde heel veel met en door hem. Zal nu voor jouw opleiding van pas komen. Thari, je bent er eentje die heel snel leren kan. Jullie worden een boeiende match. Enne, de polo's ronduit super bedacht !
10/09/2015 - dag 54 : Het vervolg van de 'lucratieve' dag van gisteren. Het was geen sinecure.
Oh-la-la! Dessert au chocolat of Perfect Promise
Oh-la-la! Sing Hallelujah of Perfect Promise
Oh-la-la! Papa loves mama of Perfect Promise
Oh-la-la! Ca plane pour moi of Perfect Promise
Oh-la-la! One Two Cha Cha Cha of Perfect Promise
Zij was voortdurend deze dans aan het oefenen !
Oh-la-la! Tea in the Sahara of Perfect Promise
Oh-la-la! Cookie with nougat of Perfect Promise
09/09/2015 - dag 53 : Zot idee om 13 pupjes in showstand te willen zetten. En om er foto's van te nemen wanneer ze dit nog nooit eerder oefenden. Maar goed, hier het resultaat. Enkel van de zwartjes. Morgen de bruintjes. Lichtjes oververmoeid op dit eigenste moment en nood aan slaap, aan massa's slaap ;-)
Oh-la-la! Gracias a la vida of Perfect Promise
Oh-la-la! Un flirt avec toi of Perfect Promise
Oh-la-la! Le coeur en joie of Perfect Promise
Oh-la-la! The next Casanova of Perfect Promise
Oh-la-la! Cowgirl Indiana of Perfect Promise
oh-la-la! Toute première fois of Perfect Promise
08/09/2015 - dag 52 : 't Wordt tijd dat ze ophoepelen ;-) Enkele sfeerbeelden hoe schattig ze tegenwoordig zijn ...
Ik meen dat niet van dat ophoepelen hé want ze zijn echt nog wel heel schattig ;-)
07/09/2015 - dag 51 : De knoop doorhakken was deze keer bijzonder moeilijk ... En dat is allemaal te wijten aan één hondje ... Praktisch en ook financieel kan ik nu geen extra hond erbij maar emotioneel zou ik ongelofelijk graag een dochter van Câline houden. En wel specifiek een zwartje ... namelijk het geeltje. Ze is mij zo bijzonder en zo dierbaar dat ik - sorry mensen - niemand 'geschikt' vond om haar te mogen hebben. Omdat ik heel egoïstisch verlangde om haar te laten wonen bij iemand die ik nog veel zou terugzien. Ik heb dan ook de twee mensen die haar in huis zullen nemen, laten beloven dat, wanneer ze naar de zee komen, ik af en toe mee op wandel mag met hen ;-) Houden van is kunnen loslaten. I will be a big girl in a big world op het moment van afscheid ...
Ik laat de puppymensen voor één keer via de site ontdekken welk hondje hun gezin komt vervolledigen. Dit naar aanleiding van een topic op de OPP-friends pagina op Facebook. De betrokken mensen zullen het wel snappen ;-) Ik hoop dat jullie allen heel erg tevreden zijn met mijn beslissing. En gelijk een oproep aan de kersverse pupeigenaars : het zou fijn zijn, mochten jullie bij afhaal van jullie pup de kleur, die jullie pup acht weken lang kenmerkte, accentueren in jullie kleding. Alvast bedankt daarvoor.
Oh-la-la! Gracias a la vida gaat naar ... Ertvelde.
oh-la-la! Dessert au chocolat gaat naar ... Tienen.
Oh-la-la! Sing Hallelujah gaat naar ... Moerzeke.
Oh-la-la! Papa loves mama gaat naar ... Torhout.
Oh-la-la! Ca plane pour moi gaat naar ... Beernem.
Oh-la-la! Un flirt avec toi gaat naar ... Olv Lombeek.
Oh-la-la! Le coeur en joie gaat naar ... Nossegem.
Oh-la-la! The next Casanova gaat naar ... Putte.
Oh-la-la! Cowgirl Indiana gaat naar ... Stadtlohn.
Oh-la-la! One Two Cha Cha Cha gaat naar ... Oedelem.
Oh-la-la! Tea in the Sahara gaat naar ... Grimbergen.
Oh-la-la! Cookie with Nougat gaat naar ... Oostende.
Oh-la-la! Toute première fois gaat naar ... Dendermonde.
En bij deze de laatste naam van de Oh-la-la! bende. Het is ons allereerste gemengd nest. La toute première fois ...
05/09/2015 - dag 49 : Puppytest vond plaats. Ik heb mij nog het hoofd te breken over de meisjes. Doe ik morgen. Ze zijn ook met 9 ... De reuen 'slechts' met vier en dan nog van ieder kleur twee. Op zich maakt dit de matching een pak gemakkelijker ;-) Mijn zwart meisje geel deed niet mee aan de test. Deze morgen was ze ellendig. Want als zij niet eet, dan schort er duidelijk iets. Luc reed haar naar de dierenarts. Koorts en waterachtige diarree. Prikje antibiotica en medicatie meegekregen. Deze namiddag huppelde ze al terug rond. Kranig ding ! Maar we besloten om haar rustig te laten opknappen vandaag. Voor wie belangstelling heeft in het eindoordeel van de tester : het Oh-la-la!-nest kreeg één woord opgeplakt. Namelijk het bijvoeglijk naamwoord FENOMENAAL. Glunder, glunder, glunder. Ik heb mijn taak als fokker ruimschoots ingelost. Oef ;-)
Eén van deze twee fenomenale ;-) leverkleurige reuen gaat naar Sara en Kurt. Kurt is een hevige fan van Harley Davidson. Hebben ze een autoharnasje gekocht van, jawel, Harley Davidson en moest de maat eens gepast worden. Ziehier beide fotomodellen. Stoere Cutie 1 en stoere Cutie 2.
Foto's : Sara Van Avermaet
04/09/2015 - dag 48 : Voor één keer zijn de meisjes 'braver' dan de jongens. De boys zouden al eens neigen om buiten te blijven als ik ze terug naar binnen wil halen. Zelfs wanneer het hard gaat regenen. Ik zie ze denken : 'O, daar komt ze op me af, zal ik eens vlug onder de ligzetel duiken. Het is daar tenslotte ook droog hoor.' De girls zijn tot nog toe 'volgzamer'. Geen enkele die twijfelt om met me mee te lopen. Ofwel zitten ze meer in met hun 'looks'. Dat kan ook ;-)
Ik had 13 namen bedacht, geen 14. Dus had ik er nog één om over na te denken. Toen Nathalie mij vertelde dat ze hun pupje, of ze nu zwart of bruin van kleur zou zijn, Nougat zouden dopen, kwam ik op 'Oh-la-la! Cookie with Nougat of Perfect Promise'. Misschien krijgt 'Oh-la-la! Cookie with Nougat OPP' als roepnaam 'Nougat'. Of misschien ook niet ... Eén kans op 9 ;-)
Ik kom geen aandacht tekort.
03/09/2015 - dag 47 : Ik zou in theorie de naam van de leverkleurige paarse dochter van Câline en Fudge kunnen meedelen, alleen tottert ze voortdurend te kort achter me aan en krijg ik haar niet fatsoenlijk in beeld. Morgen een nieuwe dag en een nieuwe poging. Als alternatief het spelmoment van enkele Oh-la-la!'s. Educatief verantwoord ;-) Speciaal voor pupjes gemaakt. Een balanceercarrousel.
02/09/2015 - dag 46 : Onze 'grote' pup tussen de kleine pups. Keer op keer een aandoenlijk tafereel om één van de tantes - deze keer is het Noodles - met 'het nest' te zien stoeien. Er worden weliswaar grenzen getrokken. Hondentaal krijgen ze hier van kleinsaf mee. Jong geleerd is oud gedaan. Of nog anders gezegd : Oudjes kunnen niet jongleren ;-)
Ik heb nog een aankondiging te maken. Die meedeelt dat Lilith en Jiggs mama en papa worden ! Echo van Liliths buik als bewijs ;-) Het kon bijna niet anders dan dat hun liefde zou bezegeld worden ... want wat een droomkoppeltje die twee.
01/09/2015 - dag 45 : Soms kunnen pups wat last ondervinden van het enten. Zijn ze wat rustiger in hun doen de dag er op. Hm, heb hier niets van gemerkt. Naar mijn gevoel waren ze net aktiever ;-) Ze hebben zich wederom kostelijk geamuseerd vandaag. Heerlijke pupselfrutsels. Ze staan hun mannetje. Ook de meiden. En al helemaal de leverkleurige pruts met de lichtblauwe poep. Voor haar koos ik als naam 'Oh-la-la! Tea in the Sahara of Perfect Promise'. Lied van The Police waarbij Sting zich op de roman 'The Sheltering Sky' inspireerde.
Tante Gun-Gun is een toffe.
Dilemma : Blad of veertje ?
Doen we gewoon ...
... beiden toch.
De onschuld zelve ;-)
31/08/2015 - dag 44 : 13 pupjes op medische controle. Vulde de ganse namiddag. Niet dat de pupjes niet flink waren. Integendeel. Maar een hoop papierwerk gaat hieraan gekoppeld. Allemaal zijn ze van een eerste vaccinatie en chip voorzien. Oortjes en hart zijn gecheckt. We hebben tot nu toe vier teelballen. Bij elke reu één. Het ander balletje heeft bij ieder nog in te dalen. Frederik vergaarde ook nog zesentwintig swabs. En ik ben 13 paspoorten voor gezelschapsdieren rijker ;-)
Van de nood een deugd maken ... In beeld twee Oh-la-la! meiden. Maak ik ook hun namen bekend. Zwart teefje met de lichtblauwe kleur heet officieel 'Oh-la-la! Cowgirl Indiana of Perfect Promise' en onze gele leverkleurige, 'Oh-la-la! One Two Cha Cha Cha of Perfect Promise'. Misschien is de link niet heel duidelijk tussen alle namen. Dat is omdat er geen link is ;-) Ik wou ze allen op 'a' eindigend. En leuk of grappig klinkend hebben individueel. Benieuwd of de toekomstige baasjes van deze twee cowboyfilms en/of de cha cha cha weten te waarderen ;-)
Zeg eens 'Aaaaaaaaaaaaa'. Of beter, zeg eens 'Oh-la-laaaaaaaaaaaaa!'
30/08/2015 - dag 43 : Ook dit weekend veel handen die de pups maar al te graag willen knuffelen. Ik was gisteren in Ardooie zonder hond. Heel vreemd. Kon niet deelnemen aan het Africhtingsbrevet door de loopsheid van Gun-Gun maar ben toch gaan kijken. Was een andere insteek om eens niet zelf voor te jagen. Half zo leuk maar hoor. Thuisgekomen een massa mensen en honden om mij te verwelkomen ;-) Afsluiter van de dag was ontzettend plezant. Met zijn twaalven gaan eten. Op een supergezellige locatie. Conclusie : de OPP-familie breidt zich straks uit met nog maar eens stuk voor stuk fantastische mensen.
Dank je Sara voor de foto. Heb ik ook een idee hoe het er aan toegaat wanneer ik niet thuis ben ;-)
Graag stel ik jullie vandaag ook voor aan 'Oh-la-la! The next Casanova of Perfect Promise'. Ik mag zeggen dat alle OPP-reuen zachtaardig van karakter zijn. En deze Casanova ziet er nu ook niet bepaald gewelddadig uit ;-)
29/08/2015 - dag 42 : Een verschrikkelijk oud maar zo vrolijk liedje. Ik zie mijn ouders er nog steeds op dansen en mijn vader heel guitig meezingen. Een ware tweede Michel Delpech ;-) Wondermooie herinnering uit mijn jeugd. Héérlijk ! Lalalalalalalalalalalalalala etc Pour un flirt avec toi je ferais n'importe avec toi. Pour un flirt avec toi. Je serais prêt à tout pour un simple rendez-vous. Pour un flirt avec toi.
Voor jullie de enige echte 'Oh-la-la! Un flirt avec toi of Perfect Promise'.
28/08/2015 - dag 41 : Volgend hondje die ik aan jullie voorstel is de leverkleurige lichtgroene reu. De teddybeer van de bende. Maar tegelijk ook een cool gastje. Voorbije zaterdag gingen er in ons dorp, op nog geen 100 m van ons vandaan, onophoudelijk harde knallen af. Een traditie die hier in eer wordt gehouden als er een koppel trouwen gaat. Het was die dag ook warm. Zodoende bleven de pupjes lang buiten. Ze stonden dus in eerste linie tijdens het oorverdoverend geluidssalvo. Kunnen ze gelijk alle dertien op jacht ;-)
'Oh-la-la! Ca plane pour moi of Perfect Promise', I am the king of the piscine ;-)
27/08/2015 - dag 40 : Voilà, kan ik na alle juweeltjes van foto's van Elke Braet verder met de bekendmaking van de individuele stamboomnamen. De witte is aan de beurt. Toen Câline met hare Fudge gekoppeld stond en Fudge heel lief voor haar was, bedacht ik mij de volgende Oh-la-la!-naam. Fudge is uit het gentlemanhout gesneden. Het was niet enkel de daad op zich die telde voor deze heer. Hij toonde dat er ook liefde in de lucht hing. En heus niet alle reuen staan gelijk hun deerne af te lebberen. Magie tussen die twee. Daarom mag er één van hun nakomelingen, onze witte, 'Oh-la-la! Papa loves mama of Perfect Promise' heten.
P.S. Indien de hoeveelheid zoentjes mee bepalend is voor het aantal pups dan zou Lilith ook wel eens véél babbies kunnen krijgen ;-)
26/08/2015 - dag 39 : Vijf weken zijn ze op deze foto's. Geweldige dochters en zonen van Câline en Fudge. Ik kan gerust zeggen dat deze 13 heel gemakkelijke hondjes zijn. Bij de ontdekking dat ze met zovelen zouden zijn, zat ik met wat angst. Zou ik zo'n groot aantal aankunnen op mijn alleen ... Volmondig mag ik heel hard JA roepen. Want ze groeien uit tot superleuke karaktertjes. En ze zorgen voor ontzettend veel plezier. Tuurlijk heb ik mijn handen vol maar wat ik terugkrijg, is van onschatbare waarde. Deze pupjes zullen voor mijn hart heel moeilijk los te laten zijn. Er is zoveel gebeurd tijdens hun aanwezigheid hier ...
25/08/2015 - dag 38 : En vanuit een andere hoek (voor zover het strand hoeken kan hebben) een kijk op de uitstap van de Oh-la-la!'tjes. Morgen nog elke Oh-la-la!-er in portret en dan moeten jullie het weer stellen met mij achter de lens ipv ervoor.
24/08/2015 - dag 37 : Een impressie van hun zaterdaguitstap.
23/08/2015 - dag 36 : Een goed gevulde tweedaagse. En helemaal niet treurig dat ik kan schrijven dat we op zondagavond ons huis opnieuw voor ons hebben ;-) Daarmee bedoel ik niet dat puppybezoek niet fijn is maar het is gewoon zeer intens en energievretend. Ik hoop dat Luc en ik en onze flatcoatmeiden en onze Oh-la-la!'tjes veel harten hebben kunnen warm maken dit weekend. We begonnen ronduit schitterend. Een fotoshoot voor de kleinsten op het strand. Za-lig van de eerste minuut tot de laatste. In de namiddag was het niet de bedoeling dat er bezoek zou komen. Ik had mij echter vergist. Overtuigd dat de 22e pas donderdag was, had ik het Welpenschnuppern van een gezin over het hoofd gezien. En uitgesloten dat we hen niet hartelijk zouden ontvangen na een enkele rit van vier uren. Deze morgen met Gun-Gun jachttraining. Ze is btw net loops geworden. Twee wedstrijden, waar ik mij zo op had verheugd, het Africhtingsbrevet op za 28/08 en de Cold Game Test op zo 06/09, vallen in het water. Dedju. En deze namiddag een pak handen om de pupjes te kroelen. Veel pupjes dus veel mensen die uitkijken naar het moment om hen live te bewonderen. Ik kan het hen niet kwalijk nemen, wie wil er nu niet bij 13 zo'n lieverdjes zijn ;-)
22/08/2015 - dag 35 : Ohlala, de Oh-la-la!'tjes gingen op stap vanmorgen. Naar de zee. Een heleboel ervaringen rijker zijn ze. Ik kan zeggen dat ze allen stinkend hun best gedaan hebben. Zo ook het hele team waarmee afgesproken was om deze excursie mogelijk te maken. Merci hé ! Hoewel ik op zijn minst 2000 keren 'puppy' heb gezegd, het was royaal genieten. Een autorit gekoppeld aan het fenomeen zand. Wow, wat een dappere kleintjes ! Foto's volgen nog uit een selectie van liefst 822 plaatjes ;-)
Elke Braet achter de lens. Reuzebedankt meid !
21/08/2015 - dag 34 : Geboren uit een katholieke Belgische mama en een joodse Franse papa (un marriage wat op zich ook niet zo evident is) met een Algerijnse moslim als peter, koos ik voor het atheïsme. Ik oordeel geen enkel geloof. Deze 3 mensen hebben mij zeker elk veel bijgebracht en mij een brede kijk op het leven gegeven waarvoor ik hen ontzettend dankbaar ben. Ik wil voor mezelf het idee hebben dat ze alledrie in hetzelfde hiernamaals - waar dat ook mag zijn - mogen verder leven. Aan de toog hangend (mijn moeder wel niet hoor) van Piets cafeetje. Dr Alban zong niet enkel 'It's my life.' Hij had nog een grote hit. De naam die ik voor ons volgend pupje koos, past heel vreemd perfect in de geladenheid van de voorbije dagen. 'Oh-la-la! Sing Hallelujah of Perfect Promise.
20/08/2015 - dag 33 : Problemen gehad met de computer. De hele dag kon ik niets. Vandaar ook geen update. Gelukkig kwamen er deze avond vrienden eten en de mannelijke helft heeft binstwille het euvel verholpen. Het heeft hem toch ook wat tijd gekost. Dus best veel miserie met onze pc. En zo'n toestanden gebeuren nu eens altijd wanneer we een nest hebben ...
Deze avond is er nog maar eens een voor mij dierbaar iemand ingeslapen. Nummer drie van dit jaar. Gisteren kregen we het verdict dat er hem slechts een paar maanden restte en geen 24 uren later is hij voorgoed weg. Ik ben vereerd dat deze man mij, bijna 48 jaar geleden, boven het doopvont in zijn armen hield. Gezien hij zelf moslim is. We hebben geen bloedband maar hij was de beste vriend van mijn vader en mijn parrain. Met hem verdwijnt er opnieuw een groot stuk van mijn geschiedenis. Hij was de laatste link naar een belangrijk deel van het leven van mijn papa. Zij leerden elkaar kennen tijdens de Algerijnse oorlog, beiden jonge kinderen toen. Nadat mijn opa gefusilleerd werd (heeft mijn papa zien gebeuren) keerde hij met mijn oma naar Frankrijk terug. De vrienden werden gescheiden. Enkele jaren later bracht het lot hen weer bijeen. Mijn papa - ik zal mijn schrijverscapaciteiten van hem hebben - zat iedere zaterdagochtend op café aan zijn vaste tafel en schreef in opdracht voor talrijke Noord-Afrikanen liefdesbrieven in het Frans. Stond zijn vriend Amar ineens mee in de rij aan te schuiven. Van dat moment af waren ze opnieuw onafscheidelijk. Mijn vader bezorgde hem vast werk waar ook hij tewerkgesteld was. Ik herinner mij dat ik als zestienjarige mee was met mijn vader naar zijn geboorteplek Roubaix. Hoewel het jaren geleden was dat hij daar was, werd hij constant op straat herkend en tegengehouden en warm omhelsd. Ook gingen we naar de fabriek waar Parrain nog steeds werkte. Om hem dag te zeggen. Maar dat was buiten alle andere werknemers gerekend. Ongelofelijk, mijn papa werd er als een koning onthaald. Ik was enorm onder de indruk van de impact die mijn vader op al die, voor mij onbekende, mensen had.
Papa en Jimmy (Franse aangemeten voornaam van mijn peter) hadden het goed samen destijds. Ze gingen in het weekend uit in Brugge tijdens de gouden zestiger jaren ! Die brieven moeten opgebracht hebben ;-) Daar ontmoetten ze mijn mama en Marie-Jeanne. Beiden trouwden met het meisje van hun dromen. Na mijn geboorte besloten mijn ouders om naar België te verhuizen, Parrain bouwde in Frankrijk zijn leven. Hij kreeg drie kinderen, twee dochters en een zoon. Allen christelijk gedoopt omdat mijn vader hem dat gevraagd had te doen. Hoe religie geen struikelblok hoeft te zijn om zijn naaste graag te zien. Tuurlijk zagen ze elkaar minder en minder. Veertig jaar terug was de afstand niet zo gemakkelijk overbrugbaar. Ook omdat geen van beiden met de auto reed. Maar mijn papa heeft mij altijd voorgehouden dat als Parrain zou bellen met de vraag : 'Ik heb 5000 euro nodig', hij die zonder te hoeven te weten waarom meteen zou voorschieten en vice versa. Ik ben kort na het overlijden van mijn papa - en zo jammer dat hij het niet geweten heeft dat ze mij zouden vragen - marraine geworden van mijn peters enige kleinkind. Dochter van zijn oudste dochter Sabrina. Erg symbolisch. Parrain wordt één dezer dagen van Frankrijk, waar hij zo'n 50 jaar woonde, overgevlogen naar zijn geboorteland Algerije om daar naast zijn mama begraven te worden. Hoogstwaarschijnlijk zal ik nooit aan zijn graf staan. Ik heb eigenlijk met zijn gezin mee af te reizen om hem te eren volgens zijn geloof maar hoe moet/kan ik dat regelen ? En voor de zoveelste keer wordt er een stukje hart uit mijn lichaam gerukt. Ik had mezelf voorgenomen dat 2015 MIJN jaar zou worden. Had mij hierin sterk gemaakt. Sukkel die ik ben om in mooie dingen te willen geloven.
19/08/2015 - dag 32 : Als het weer het toelaat zijn de Oh-la-la!'tjes tegenwoordig buiten te vinden. Enkel overdag en op voorwaarde dat we zelf thuis zijn. Ik volg voor één keer niet de volgorde waarop ze geboren zijn om de naam van het volgend pupje mee te delen. Ze is een eyecatcher. Ik heb als oogst van de dag alleen maar foto's van haar. Ze vult mijn hart met zoveel vreugde. Wat een juweeltje. Echt een Calienemientje. Haar officiële naam : 'Oh-la-la! Le Coeur en joie of Perfect Promise'. Haar kleurtje zullen jullie zelf ontdekken. Als jullie het nog niet geraden hadden ...
Even tonen dat ze haar op haar tanden heeft ... (dat is nu eens met volle overgave gapen)
... want hoewel ze de kleinste Oh-la-la! is ...
... ze doet in niets onder ...
... ze is haar gewicht dubbel waard als het moet ...
... en als het niet moet ... ja welk woord plak je dan op dàt smoeltje ? (Bruintje hoeft niet onder te doen qua charmegehalte ;-))
18/08/2015 - dag 31 : Wow ! Slechts één plasje op het parcours binnenren tot tuin ! Hun middagmaal werd buiten geserveerd. Heb ze zelf de afstand doen lopen. Is toch een overbrugging van 6 m in huis en 4 m over het terras. 52 korte pootjes zetten het op een lopen om heel vlug bij Luc en mij te zijn. Za-lig ! Eenmaal de buiken vol mochten ze nog wat rondcrossen. Danske, Gun-Gun en Noodles zetten zich geheel onbaatzuchtig (ahum) in voor het deel 'Socialisatie met andere honden'.
17/08/2015 - dag 30 : Na een druk weekend waarbij veel mensen zich veel 'Oh's' en 'Ah's' lieten ontvallen, hebben we allen nood aan rust. Leverkleurige roze en lichtblauwe teefjes geven het goede voorbeeld. En bewijzen terzelfdertijd dat een bench echt niet eng is. Maar het deurtje gaat hier nooit toe en ze liggen er niet alleen ;-) Uitstekende gelegenheid om ons tweede Oh-la-la! meid voor te stellen. Eerste bruintje van dit nest : Oh-la-la! Dessert au chocolat of Perfect Promise.
16/08/2015 - dag 29 : Gisteren trok Sara Van Avermaet deze foto. Lag ze plat op haar buik. Leuk dat ik niet de enige ben die aan turnen doet ;-) Pups werden gelijk voor een tweede maal ontwormd. Twee weken geleden voor het eerst. Ze vonden het toen geen pretje. Nu nog steeds niet. Ik wist wat ik deed toen ik deze klus door Sara en Stijn liet klaren ;-)
Vorige zondag nam ik met Gun-Gun deel aan een workshop. In Ittre. Onze trainer uit Italië overgevlogen : Salvatore Zappavigna. Hij en zijn teamgenoten werden winnaar op de IWT dit jaar. Dus mogen we ervan uitgaan dat hij weet hoe een hond op niveau te brengen. Neem het als een megacompliment dat Salvatore (ja ik mocht Salvatore zeggen ;-)) opmerkte dat ik een heel relaxed manier van voorjagen heb. Voegde er aan toe : 'Congratulations with your very English style of handling.' Hij mocht mij vanaf dan met Sabine aanspreken ;-)
En of ze het lekker vinden.
15/08/2015 - dag 28 : Momentopname van 09/08. Wie het zijn, weet ik niet. Flatcoats in het algemeen liggen er graag zo bij. Op de rug en alle vier pootjes in de lucht. En dat heb je dan met een groot nest. Dat je met een beetje geluk er een paar tegelijk in beeld kan hebben die in hun favoslaaphouding in dromenland vertoeven.
Vorige week hebben Lilith en Jiggs gedatet. Zaterdagavond stond ze volgens haar bloedwaarde nog net niet op haar hoogtepunt. Maar wat hebben die twee elkaar het hof gemaakt ! Het was aandoenlijk om ze in elkaar te zien opgaan. Het was ook goed dat ze samen konden zijn. Dit resulteerde in een megagemakkelijke dekking op zondagavond. Voor beiden 'de eerste keer' maar er hoefde hen niets uitgelegd te worden ;-) Lilith en Jiggs zagen elkaar terug om 20h05 en om 20h12 stonden ze al gekoppeld. Dit tot 20h33. Waarbij Jiggs heel lief was voor Lilith. Pure liefde tussen hen. 's Maandags hadden ze opnieuw het geluk om een tijd samen door te brengen. Koppeling gebeurde terug in een wip ;-) Van 18h36 tot 18h53 waren ze één. De volgende dag reden we voor een laatste maal naar Poesele. Snelle madame en snelle mijnheer ! Lilith kon alle drie keren niet vlug genoeg Jiggs vinden. En er valt daar wat terrein af te zoeken ;-) Ook dinsdag was het per direct koekenbak. Ze stonden elkaar rug aan rug te zoenen van 18h03 tot 18h25. Sta nog verbaasd te wezen hoe vlot alle dekkingen gelopen zijn. Jiggs weet echt wel hoe hij kindjes moet maken ! Viriel en hoffelijk tegelijk. Zowel in de stal, als in de achtertuin als in de voortuin. Of er daadwerkelijk kindjes uit zullen voortkomen ? Een paar weken afwachten om dat met zekerheid bevestigd te hebben ...
14/08/2015 - dag 27 : Foto is er eentje getrokken een paar dagen geleden. Op 08/08. Onze eerstgeboren Oh-la-la!-pup met onze welvertrouwde mijnheer Beer. Een zwart teefje met op haar poep de roze kleur. Haar officiële naam : Oh-la-la! Gracias a la vida of Perfect Promise. Als ode aan het leven. Is tevens een Spaans lied gezongen door Violeta Parra. 'Gracias a la vida que me ha dado tanto' is de eerste zin. Dank aan het leven dat mij zo veel heeft gegeven.
13/08/2015 - dag 26 : Het is niet omdat ik hier niets liet horen dat de pups het niet goed stellen. Mijn prioriteit als fokker is om voor hen te zorgen. Dat ze met 13 zijn maakt dat ik extra werk aan ze heb gehad om ze allen iedere dag op tijd van melk te voorzien gedurende hun eerste drie levensweken. Was een ware corvee. Maar dat was belangrijker dan hun verhaaltjes te schrijven. Even melden dat dit dagboek een gunst is en absoluut geen verplichting. Weinigen doen het mij na om zoals alle vorige edities iedere dag iets te posten. Ik hou er dan ook niet van om gepusht te worden. Dat moest er even uit ! Ik had sowieso, los van Piets overlijden, niet de intentie om bezoek toe te laten tot ze de kaap van vier weken hadden bereikt. Vanaf dit weekend kan bezoek dus. Toekomstige puppyeigenaars, laat maar komen jullie verzoeken ;-) Ik zal mijn best doen om jullie allen tevreden te stellen.
Pupselfrutsels kunnen ruiken, kunnen zien en kunnen horen. Zondag zorgde Marc van Adinda voor ze. Fantastische dag had ik en ik denk ook hij ;-) Zaterdag zijn ze voorzichtig weg begonnen met rauw voer te degusteren. Ondertusssen weten ze allen heel goed hoe het binnen te spelen. Gisteren mochten ze voor het eerst een tijd buiten. Een beetje onwennig in het begin. Wat gejammer af en toe. Maar uiteindelijk vielen ze dicht tegen elkaar en dicht tegen de grote rups aan of onder de schaduw van de fluweelboom in slaap. Vandaag hadden ze al meer lef en gingen ze op uitgebreidere verkenning. Ze hadden een heerlijke dag in de buitenren en ik bracht ze voor de regen en bliksem en donder uitbrak naar binnen. Daartussen nog tijd gevonden om ze allen in portret te nemen. O ja en met mij gaat het best ook nog goed. Gedachten mag ik echter niet laten afdwalen. Gelukkig mag ik mij omringd voelen door fijne mensen en fantastische honden. Hier 13 van hen. De Oh-la-la!'tjes van oud naar jong. Om te helpen, de reuen zijn de kleuren donkerblauw en lichtgroen. Alle anderen zijn meisjes.
03/08/2015 - dag 16 : https://www.youtube.com/watch?v=CEyGsQg87Do. Deze is voor jou, mijn vriend. Een nummer waar je op moest dansen als je het hoorde. Nooit durven denken dat je het zo letterlijk op zou vatten.
Terwijl de tranen over mijn wangen rollen, wil het niet tot mij doordringen dat ik je nooit meer 'aaa schatteke' zal horen zeggen. Ik ben al zoveel kwijt en jij, jij wist dit beter dan wie ook. Veel liefde en veel leed hebben we gedeeld. Je kende me door en door. Niet voor niets hebben we enkele jaren samengewoond. Hoewel onze relatie op de klippen liep, zijn we steeds van elkaar blijven houden. Op een andere manier. Jij hebt mij aan Luc voorgesteld. Jij was erbij toen papa zijn laatste glas champagne hief op de vooravond van zijn euthanasie. Jij was mijn getuige vorig jaar. Jij ging met Luc om Noodles naar Duitsland. Waarom heb je me niet gebeld ? Wat is er door je hoofd gegaan ? Hoe eenzaam moet je geweest zijn ? Jij die altijd, altijd tegen me zei dat ik door moest blijven gaan, die mij altijd kon doen lachen wanneer ik de moed verloor, die mij altijd kon opmonteren met je grappen, die mijn beste maatje was. We hadden een hele aparte band die voor buitenstaanders moeilijk te begrijpen is. Ik heb het kaartje die je ons in februari zond vanop skireis in mijn agenda bewaard. Echt de enige aanzichtkaart die ik altijd bij me heb ... Je belde me af en toe als je op wandel was met de hond en dan spraken we steevast af om eindelijk Nieuwjaar en Pasen en Kerst samen te vieren. Het was idd een tijdje geleden dat ik je nog hoorde. En nu zal ik je nooit meer horen. Ik kan het niet vatten. Naast het ongeloof, de pijn, het verdriet en de vraag waarom, is er zoveel frustratie. Ik ben zo kwaad op je dat ook jij mij achterlaat. Omdat jij wel een keuze had. Hoe kon je godverdomme ? Piet, ik hou al zo lang van je en dat zal ik blijven doen tot ik mijn laatste adem uitblaas. Ik weet echt niet of ik jouw dood te boven kom. Ik heb jaren liefdesverdriet om je gehad en nu dit ... Ik zal het je ooit kunnen vergeven maar na hoeveel pijn ?
Gelijk de naam meedelen die ik voor ons doodgeboren pupje koos. Oh-la-la! Que sera, sera. Het spreekt voor zich dacht ik. Geen zin, geen moed om meer te schrijven dan dit ... Ik weet momenteel niet hoe het verder moet met mij want het overlijden van Piet is de zoveelste klap. En hoeveel kan één mens er hebben in zijn leven ? Het kan dat ik een paar dagen niets post, mijn oprechte excuses daarvoor.
02/08/2015 - dag 15 : Of ze nu slorpen, slurpen of slobberen, ze krijgen hun buikjes goed gevuld ;-) Momenteel zitten we aan een hoeveelheid van 26 liter melk. Quasi allen verdriedubbeld in volume. Voorbije woensdag werd een deel van 'mijn tijd' onvoorzien anders ingedeeld. En ik moest die dag ook een eerste beschermlaag op onze garagepoort zetten. Pups kregen een flesje minder. En dat zie je dus aan hun gewichten (dag 4). Het zijn gemakkelijke pups wat bijvoederen met de papfles betreft maar ik zal toch opgelucht zijn wanneer we die periode kunnen afsluiten. Manicure nam hun mannelijke oppas donderdag voor zijn rekening. En dat wil hij met plezier volgende zondag (is één van de drie dagen dat ik uithuizig ben) ook. Héhé, wat heb ik geluk ;-)
01/08/2015 - dag 14 : Perceptie van tijd ... Voor iedereen anders ... Daarom schrijf ik : 'De Oh-la-la!'s zijn vandaag al/nog maar twee weken oud/jong ;-) En ziehier de rakkers van het nest bij het ontbijt. De zon was al heel vroeg op appèl. Aan iedereen een heerlijke zomerdag gewenst ! Voor wie het nog niet wist : de meiden krijgen altijd een kleur op de poep en de jongens in de nek.
31/07/2015 - dag 13 : De Oh-la-la!'s zijn meer dan welk nest ook ons papflesnest. Heb daarom mijn uiterste best gedaan om ze allen in een slurpvandeflesmoment in beeld te nemen. Met de I-pad in mijn ene hand en met mijn andere hand de pup aan de tut houden. Weet niet of jullie het zich kunnen inbeelden hoe gemakkelijk dat was ;-) Vandaag de ladies, een volgende keer de boys. By the way, gezien dat zij weldra zullen kunnen zien ?
30/07/2015 - dag 12 : Hangbordje dit weekend cadeau gekregen. Van iemand die al bijna dertig jaar in mijn leven is en die terecht onder de noemer 'Vriendin' mag geklasseerd worden. Ooit zal ze een hond hebben. Waarschijnlijk duurt dat nog zo'n 30 jaar ;-) Tot dan stelt ze zich tevreden met de titel 'supernanny'. Ook deze OPP'tjes zullen een ganse dag door haar vertroeteld en verzorgd worden. En de Oh-la-laatjes krijgen voor het eerst ook een mannelijke oppas. Jawadde. Hij bood zich spontaan aan toen ik iemand zocht die twee verschillende zondagen wil komen pupsitten. Tof ! Drie dagen van hun verblijf hier ben ik het dus niet die zich met hun opvoeding zal bezighouden. Quality time met Gun-Gun. Is nodig. Zowel voor mij als voor Gun-Gun ;-)
De Flatcoated Retriever, hun leven is één en al kwispel.
29/07/2015 - dag 11 : Als de natuur ons goed gezind is, hebben we tot aan de Kerstvakantie pups in huis. Gisterenavond het bericht gekregen dat Lilith loops is. Lilith is een teefje uit het Love-nest. Het is tien minuten trappen op de fiets tot bij haar thuis. En ik vermoed zomaar dat haar baasjes die afstand heel graag en heel veel zullen afleggen over een dikke twee maanden. En dit voor een periode van twee maanden. Want Lilith zal een tijdje ten huize Of Perfect Promise komen wonen. Als ze mama mag worden tenminste. Héél speciaal dit eventuele nest want het is een Monkey-reu die de honneurs mag waarnemen. Mijn eerste en hoogstwaarschijnlijk enige afstammelingen waarvan zowel mama als papa destijds hier geboren werd. Ik kijk er heel erg naar uit. Drukke tijden ? Is maar een gedacht ;-) PS aan alle toekomstige OPP-baasjes, ik kom er weldra aan met een mail.
Gewoon even het verschil in grootte aantonen. De bruine zijn kolossen tov de zwartjes. Hier wel de kleinste zwarte teef tov de zwaarste leverreu ;-)
28/07/2015 - dag 10 : Het is ons, team Sabine-Câline, gelukt ! Na 10 dagen groei zijn ze alle 13 - minstens - verdubbeld in gewicht. Waarbij 'den dikste' op 24 gram na één kilo zwaar is. Ons pluimpje, och wat een schat is zij, staat exact op het dubbele van haar geboortegewicht ! Ongelofelijk verbaasd was ik toen ik de cijfers 516 op de weegschaal las. Een klein dapper ding. Net haar mama ;-)
27/07/2015 - dag 9 : Wim Van Dessel - eigenaar van een Lovertje - nam vorige zomer deze foto. Geen enkel woord kan beter omschrijven wat wij voor elkaar betekenen. Ik vind het een zeer ontroerend beeld. Dit hondje is nu voor de tweede maal mama. Grootse bewondering heb ik voor haar. Hoe ze zich onuitputtelijk over d'r kleintjes ontfermt en zich hierbij helemaal wegcijfert. Vorige week woensdagmorgen had ze koorts. Ik zag het direct. Geen honger. En het weinige wat ze at, kwam er weer uit. Toch was ze niet bij haar pups weg te slaan. Dankzij de goede zorgen van Frederik (dierenarts) - en ook een beetje van mij - hebben we een sluimerende baarmoederontsteking de kop ingedrukt. Ze mocht geen ontstekingsremmers omwille van de pups. Waardoor ze zich langer belebberd zou voelen. Toch was Câline de volgende dag al een pak beter. Zo lief Flatcoats voor een ander zijn, zo hard zijn ze voor zichzelf ... Geen koorts meer en ze had honger als een paard. Oef ! Frederik was ook tevreden toen hij haar donderdag nog eens onderzocht. Hij legde mij uit hoe ik een spuit moest zetten ... Brrrr. Had dit drie keren te doen. Was er echt niet happig op. Maar het is het mij gelukt. Zonder aarzeling en zonder haar pijn te doen. Want, no matter what, ik en Câline zijn er voor elkaar.
26/07/2015 - dag 8 : Het achtste jaar op rij dat ik het hem niet persoonlijk kan toewensen. 'Joyeux anniversaire papa où que tu sois ...' Ik vraag mij dikwijls af of hij trots op me zou zijn. Of hij de beslissingen die ik maak, zou goedkeuren. Of hij tevreden zou zijn met wat ik doe en wie ik ben. NATUURLIJK ! Nooit zou ik hem noch mijn mama kunnen ontgoocheld hebben. Daarvoor hielden ze beiden teveel van mij. Maar wat zou het fijn aanvoelen, mocht ik nog een keer deze bevestiging krijgen. Mocht ik voor een moment weer dochter mogen zijn. Mocht ik heel even zijn armen om mij heen voelen. Mochten we vandaag zijn 73e geboortedag samen kunnen vieren ...
Eén kleintje bij de hoop maar ze weert zich telkens dapper om een plekje aan tafel te kunnen bemachtigen. En met een beetje hulp van mij lukt dat haar ook.
Want doe het maar hé opboksen tegen je twaalf hongerige broers en zussen als er slechts 8 zitplaatsen zijn.
25/07/2015 - dag 7 : Als ik in jouw armen lig wohohohoh
ach laat de regen dan maar komen wohoho
Het is toch altijd zomer
zolang jij maar blijven wil, voel ik
de kille kou niet om me heen (uit Zomaar Zomer van Wolter Kroes)
't Is zomaar zomer zo ineens ;-)
24/07/2015 - dag 6 : We doen niet aan discriminatie dus van elk kleurtje eentje met de papfles. Zaterdag geboren en maandagavond kregen ze er voor het eerst 'andere' voeding bij. Alle dertien vinden de bio geitenmelk héél lekker. Ik mag niet klagen over hun appetijt. De Oh-la-laatjes spelen hun maaltijden goed naar binnen. Maar 52 keren per dag een flatcoatsnoetje aan een fopspeen matchen, is erg tijdrovend en zeer arbeidsintensief. Toch komen we deze periode ook wel door ;-)
23/07/2015 - dag 5 : Ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo-ver-duidelijk hoe dit nest heten gaat !
Mocht er toch nog iemand twijfelen, de kindjes van Câline en Fudge vormen samen het 'Oh-la-la!'-nest. Oh-la-la !
22/07/2015 - dag 4 : Ik vind mijn Calienemientje in één woord ronduit ...
GE-
WEL-
DIG !
21/07/2015 - dag 3 : Mooie geboortegewichten voor met zo'n hoop te zijn.
Wat een lijst hé !
Aandoenlijk hoe ze uit zichzelf gaan liggen. Afwisselend zwart - bruin ;-) Ik zou het zelf niet zo bedenken. Maar totaal niet overzichtelijk voor mij ... Dus heb ik een truc bedacht om zeker te zijn dat iedereen een keertje bij mama aan de tepel ligt.
Ze zijn in aantal mooi verdeeld. 6 zwartjes en 7 levertjes. Mama Câline moet wel twee shiften werken ...
... maar ik leg ze volgens hun huidskleur aan. Slim hé ;-)
20/07/2015 - dag 2 : Het voltallig nest. Nu passen ze nog allemaal in één fotootje ;-) Ik had ze eerst allen te 'retoucheren'. De kleuren die ze oorspronkelijk kregen, zorgden voor een heel erg verwarrend overzicht gezien hun aantal. Had hierbij het hoofd koel te houden. Opdat onze eerstgeborene de eerstgeborene zou blijven bv ;-) Hoewel het bij de eerste hier nooit moeilijk is. Die is gewoon om de roze stip te krijgen toch ;-) Dat is nu niet anders. Wel hebben we voor een keer twee roze pups. Een zwartje en een bruintje. Die lijn heb ik doorgetrokken. En die ene extra leverkleurige hield haar oorspronkelijk kleurtje : wit. Is voor één iemand heel bijzonder. Het eerste pupje waar ze de bevalling van meemaakte en als symbool naar Skye toe. Ik heb trouwens ontdekt dat ik iets verkeerd opgeschreven had. Is al aangepast ondertussen. De leverkleurige dames vormen de meerderheid, zij zijn met 5 en de zwarte met 4. En waauw, zoveel teefjes tov reutjes. Hadden we nog nooit !
19/07/2015 - dag 1 : Dokter van de hondjes net weg. We hebben een eindscore ;-) Met 13 zijn ze. 4 zonen - twee zwartkleurige en twee leverkleurig - en 9 dochters, vijf met papa's kleur en 4 Câline lookalikes. Allen nagekeken. Dierenarts is tevreden man. Ferme aktieve kleintjes en al goed gespierd ;-) Wij gaan met zijn allen eerst 'een slapeke doen'. Meer verhaal volgt. Weten jullie wel.
Update 16h14 : Op de Rx hadden we er 13 geteld. Da durfde zelfs een 14e waar te nemen. Câline had een erg zware dracht. Voorbije dinsdag trof ik een plasje groene uitvloeiing aan. Ik wist meteen dat dit betekende dat er een placenta was losgeraakt. Maar het kon alsnog dat dit maar voor een deel zo was. Dat zou willen zeggen dat dit pupje toch een kans op overleven had. Het heeft mij nachtmerries bezorgd. Déjà vu toestanden ... En het enige wat we konden doen, was wachten ... Omdat dinsdag de pupjes nog niet aan 58 dagen groeien toe waren ... Ik ben opgestaan vrijdagochtend om 7h15. En daarnet op zondag om 13h45 een uur in mijn bed gekropen. Câline hield mij vrijdagnacht, hoewel ik wist dat er dan geen pupjes geboren zouden worden, de hele tijd wakker. Dat is zo als je van je hond houdt. Je ziet toe dat hij (in ons geval 'zij') niet alleen die helse beproeving door moet. Dan lig je gewoon naast haar en praat je haar zachtjes toe. Câline wist zelfs tussen haar hijgen door mijn hand te likken terwijl ze mij aankeek met haar wijze donkere ogen. Goh, dan zou ik zo al haar ongemak overpakken.
Câline besliste om na het achtste pupje een break te nemen. Pup nummer negen wou maar niet komen. Toen ze voor het eerst pupjes op de wereld zette, is haar negende kind dood geboren. Dat pupje is van de placenta los gekomen waardoor het gestikt is toen ... Gelukkig was Isabelle hier. Isabelle, baasje van Skye, een dochter uit Câlines vorig nest. Samen met haar gezin hoopte ze nu op de geboorte van minstens één leverkleurig teefje. Isabelle is niet naar huis gegaan voor ons negende op de wereld kwam. Bedankt daarvoor !
Nadat de 13e pup geboren was, veranderde Câline in gedrag. Ze ontfermde zich vol overgave over haar kleintjes. Ervoor was ze hoofdzakelijk met 'het bevallen' op zich bezig. Ze ging zelfs een tijd uit de werpkist liggen. Ze gaf ook helemaal niet aan dat ze niet klaar was met werpen. We, dierenarts en ik, waren overtuigd dat het achter de rug was. Ik wou nog vlug naar de kleine Delhaize op Malehoek. Een paar vliegen hadden ons de hele bevalling gekweld. Wou komaf maken met die vervelende insekten. Câline hapte er voortdurend naar. Ben hooguit een kwartier weg geweest. In die tijd is er een veertiende pup geboren. Het was dood toen ik het ontdekte. Deze leverkleurige reu zat niet in een vruchtzakje. Het zou kunnen dat dit het hondje is die dinsdag toch in ademnood kwam te zitten en toen gestorven is. Câline was dit laatste jongen ook niet aan het likken. Dus ik wil geloven, ik moet voor mezelf geloven dat dit hondje geen kans op leven had voordien. Want de gedachte dat Câline dit pupje op de wereld zette zonder dat ik in haar nabijheid was, kwelt mij al genoeg. We zullen nooit weten of het levend geboren is maar eerlijk ik denk het niet. Is toch wat Câline mij leek te vertellen. Maar mijn kranig Calinetje heeft dus 14 kindjes gedragen en gebaard ...
18/07/2015 : Indien 18/07/2015 niet de geboortedatum is die op de stamboom van deze pups zal staan, dan word ik gek ;-) Geen weeën maar ze heeft de hele nacht gehijgd, gehijgd en gehijgd. Deze morgen gaf ze het weinige aan eten van gisteren over. Onverteerd. Ze wil voortdurend naar haar 'nest' in de tuin. Nu is het bijna 10h. Nog 14 uren en 18/07 is voorbij ...
16h43 : Nog altijd puploos.
21h33 : Eerste is geboren, een zwartkleurige dochter, 330 g.
22h07 : Leverkleurige zus.
22h17 : Eerste leverkleurige zoon.
23h15 : Vierde kindje is een leverkleurige dochter.
23h35 : Nummer 5 is van het mannelijk geslacht en heeft een bruin velletje.
00h33 : Een zwarte zoon.
01h23 : Zevende in de rij is een zwart meisje.
01h53 : Nog een zwart mannetje erbij.
04h22 : Mama Câline laste een ferme pauze in maar dan komt nog een dochter in zwarte uitvoering.
04h47 : Opnieuw een papa's dochter.
06h53 : Het is een meisje. Een bruintje.
07h35 : De twaalfde op rij, een leverkleurig dametje.
08h08 : Dertien in een dozijn. Een zwarte en een lady.
17/07/2015 : Jezus liep op zijn kruistocht sneller dan Câline. Ze wil ook enkel voor een pipi en/of een kaka naar buiten. Eenmaal die ballast er uit wil ze terug naar huis. Ze heeft met vele ongemakken te kampen die bij een dracht kunnen voorvallen. Haar eetlust is quasi verdwenen. Deze morgen gaf ze over. Haar stoelgang is heel dun. Ze moet al oefenen op persen ook want zo gewillig is het niet om er uit te komen. Laatste loodjes wegen zwaar. O ja ! Temperatuur is lichtjes gedaald. Met 3 tienden. Câline zelf houdt zich heel rustig.
18h : We zitten aan 37°C ...
16/07/2015 : Geen hangbuikvarken(tje) doch een flatcoat met een hangbuik(je) ...
15/07/2015 : En welke kleur gaan ze hebben ? ;-) De combi Câline-Fudge zorgt inderdaad voor véél spanning ! De mogelijkheid op een gemixt nest jaja ;-) Voor ons de eerste keer dat deze gelegenheid zich voordoet. Nieuwsgierig naar het verdere verloop. Câline houdt voorlopig haar temperatuur constant en geeft verder geen tekenen dat de bevalling er aan zit te komen. Mijn Calienemientje heeft het wel heel erg zwaar. Wordt ons 7e nest OPP'tjes. Maar nooit eerder liep een dracht zo moeizaam. Câline kan bijna niets anders meer dan uitgestrekt liggen. Ik heb zo met haar te doen. En dan vind ik het behoorlijk egoïstisch van mezelf dat ze deze periode moet meemaken. Het fokker-zijn wederom sterk in vraag gesteld ... Allez, dat ze er maar heel binnenkort uit piepen mogen !
14/07/2015 : Had ik al geschreven dat ik de kleintjes voelen kan ? Wel, ik kan de kleintjes voelen. Iedere dag hebben ik en Câline een heel intiem moment. Ligt ze languit tegen mij aan, leg ik mijn hand op haar buik en wacht tot er zich eentje manifesteert. Een hartslag of een schop. Ik blijf dit immens machtig vinden om mee te maken.
13/07/2015 : Een pak frisser qua temperatuur maar onze Câline blijft zachtjes hijgen. Trouwens vandaag voor het eerst haar temperatuur genomen : 37,7°C. 24 tot 36 uur voor de geboorte daalt bij veel teven de lichaamstemperatuur met 0,5ºC tot 1,5ºC. De normale lichaamstemperatuur van een hond ligt tussen de 38,0ºC en 39,0ºC. Er wordt aangeraden om een week vóór de verwachte geboorte de lichaamstemperatuur van de teef in de gaten te houden en ergens op te schrijven in een tabel of grafiek. Het beste wordt de temperatuur 3 keer per dag genomen omdat de temperatuursdaling 8 tot 12 uur aanhoudt en de temperatuur daarna weer stijgt.
12/07/2015 : Van Vlaamse feestdag naar Nationale feestdag. Ik hoop dat Calienemiene eerder de Brabançonne mag zingen. Ze rekt het naar mijn gevoel nooit tot de 21e. Mijn Câlinetje heeft het echt moeilijk. Terwijl Danske de dag van haar bevalling nog vier kilometer wandelde, moet ik nu voor Câline (op een véél kleinere ronde) mijn tempo aanpassen omdat ze me anders niet bijbenen kan. En het is niet dat ze geen conditie heeft ... Wat zullen we opgelucht zijn eenmaal ze weer haar normale gewicht heeft !
11/07/2015 : Vroeg op pad op zo'n mooie zomerdag. Luc en Marc namen er zes voor hun rekening. Aiko, Casper, Bailey, Danske, Gun-Gun en Noodles. Ik deed met Câline een klein toertje. Maar wie van ons had nu het meeste honden in het kielzog ;-)
10/07/2015 : Nu we op de komst van véél ;-) pupjes zitten te wachten, ga ik voor een kleiner formaat van werpkist. Vrouwen hé ! Begrijpe wie ze begrijpen wil. Ik koos ook voor een andere plek in de living om de werpkist op te stellen. Voor hun eerste twee weken op deze wereld zullen Câlines kleintjes het moeten doen met een ruimte van 2m op 2m. Daarna pas komt de uitbreiding. Is eens iets anders ;-) Gisteren ben ik aan de slag gegaan. Stilaan hebben we ons klaar te maken voor de grote dag en ik wil ruim op tijd alles in orde hebben. Ik ben meestal zo ene van het genre 'altijd net niet te laat' maar nooit als het om hele belangrijke dingen in het leven gaat. En de geboorte van pupjes is een heel belangrijke gebeurtenis, nietwaar ?
09/07/2015 : De meesten hebben al door dat het een groot nest wordt ... Zo lang ze maar allen gezond op de wereld komen en overleven. Klinkt misschien heel cru het woord 'overleven' maar dierendokter sprak ook over de natuurlijke selectie die gebeuren kan ... Câline heeft bijlange niet zoveel tepels als dat er pupjes in haar buik zitten ... O zou ik mij al zorgen aan het maken zijn ? Ja, ik ben nerveus aan het worden. Geef dat grif toe. Altijd heel erg opgelucht eenmaal ze er allemaal uit zijn. En nog iets : DRINGEND GEZOCHT. Een vroedvrouw, liefst met ervaring, die zich vrij kan maken om mij te assisteren een stuk van de bevallingstijd. Ik herinner mij de immens lange tijd die Câline bij de Naughties nodig had. Als het weer zo'n uitputtingsslag wordt, dan zou het fijn zijn dat ik op iemand kan rekenen. Al was het maar om ervoor te zorgen dat ik niet in slaap val. Dus wie het ziet zitten, mailen maar.
08/07/2015 : Mams beslist over het aantal pups en paps beslist over hun geslacht ... Fudge heeft al meerdere dames zwanger gemaakt. Het loopt min of meer gelijk. Hij heeft niet beduidend meer zonen dan dochters en dus ook niet beduidend meer dochters dan zonen ;-) Tja, hoe gaat de verdeling met zijn nieuwste vrouw zijn ? Nog even geduld aub ;-)
07/07/2015 : Bij ieder nest beloof ik een gepersonaliseerde naamdummy voor diegene die het aantal pups en het bijhorende geslacht goed heeft. Nog geen enkele keer had iemand beide criteria juist ... Misschien lukt het voor deze kleintjes in wording ? Dus wie zin heeft, kan via het gastenboek melden hoeveel pupjes hij denkt te zien zitten en dan graag ook schrijven hoeveel kleine Fudges en hoeveel kleine Câlinetjes ;-)
06/07/2015 : Câline stond deze morgen op de weegschaal. 30.95 kg. Zonder pupjes in haar buik staat ze op een gewicht van 24,75 kg. We hebben ook hoofdjes aan ruggengraten gelinkt. Benieuwd wie even goed tellen kan ;-)
Nen moeilijke bevalling ;-) Knappe woordspeling al zeg ik het zelf.
05/07/2015 : Even niet over onze zwangere flatcoat maar over één van mijn andere dierbare meiden ... 05/07/2013 de dag dat Luc van Intensieve via Stroke Unit naar een 'gewone' kamer op het tweede (dienst neurologie) verhuisde. Twee jaar is hij 'al' buiten levensgevaar. Twee jaar dat we een ander leven aan het opbouwen zijn ... Twee jaar geleden zat vandaag Ronald - onmiskenbaar één van de meest fantastische mensen die ik ken - in zijn auto. Op weg naar Denemarken. Om er voor ons Gun-Gun op te halen. Morgen is ze hier twee jaar. Hoe onwerkelijk mooi dat deze man even naar Denemarken reed op en af om dat hondje dat Luc zo graag wou te gaan halen ! Gun-Gun is uiteindelijk vooral mijn maatje geworden. Zij houdt mij meer dan wie ook recht. Twee jaar en een sjiek is ze. Zij kleurt mijn dagen rood, oranje, geel, groen, blauw, indigo en violet als alles zwart lijkt. Na het Nationaal Gehoorzaamheidsbrevet, een mooi wt-seizoen in België, een dikke punten B-diploma in Nederland behaalde ze vandaag ook nog de Sélectif B in Frankrijk. Werken met haar geeft mij de broodnodige uitlaatklep. Scores zijn niet wat telt. Heel aangenaam natuurlijk dat ze het zo fijn doet maar bovenal is ze mijn Guntje, in alles wat ze is ...
04/07/2015 : Het maakt haar niet uit dat ze een hele dikke buik heeft als het om balletjes in de zee halen gaat. Twee avonden op rij mocht ze samen met de rest van de bende in Cadzand-bad afkoelen in het grote water. Câline toonde zuipnat niet veel magerder eerlijk gezegd ;-)
02/07/2015 : De opname van de Rx is een dag ver....... vroegd ! Maandagochtend al. Kreeg gisteren bericht dat onze dierenarts met bijscholing zit dinsdag en of we de afspraak een dag vroeger of een dag later konden inplannen. Dachten jullie echt dat we zouden zeggen : 'Een dag later.' ?
01/07/2015 : Deze maand worden de kinderen van Câline en Fudge geboren. Dat is een vast gegeven. Moedertje in spé brengt al puffend de extreem zomerse dagen door.
30/06/2015 : Het is nog vroeg in de ochtend. Een warme heerlijke kalme ochtend. Volgende week dit zelfde uur zal ik in mijn binnenste niet zo rustig zijn. Dan is nl het moment aangebroken dat we ons hebben klaar te maken om naar de dierenarts te rijden. Voor het eerst een glimp van àlle pupjes samen. De Rx krijgen jullie op 7 juli ook hier te zien. Aan jullie om aan het tellen te gaan. Wij zullen jullie voorgegaan zijn ;-)
29/06/2015 : Het is nog steeds een gissen met hoeveel ze zich sterk aan het maken zijn. Wordt het een groot, een klein of een gemiddeld nest ? Het is wel zo dat Câline het lastig krijgt. Of dat nu enkel door de hitte komt ?
27/06/2015 : De weegschaal duidt drie kilo meer aan. En dat heeft niets te maken met het fenomeen 'binnen zijn' en niet meer te hoeven letten op de lijn ;-)
25/06/2015 : Ze is of 34 of 35 of 36 of 37 dagen geleden bezwangerd ;-) Dat houdt in dat haar pupjes over of 24 of 23 of 22 of 21 dagen levensvatbaar zijn. Dat houdt ook in dat ze dan al kunnen geboren worden. Gaat ineens héél snel !
24/06/2015 : Vorige week dit uur was het nog niet vastgesteld dat Câline zwanger is maar ondertussen is ze 'definitively pregnant'. We kunnen er echt niet meer omheen ;-)
20/06/2015 : Câline is een schat van een hond. Voilà, dat mag gezegd worden. Câline zou op show nooit de ster van het gebeuren worden maar ze is grandioos in haar zijn. En dat is voor mij het allerallerbelangrijkste. Een toppertje, gewoon een toppertje. Wat een voorbeeld van een 'trouwe vriend'.
18/06/2015 : Blij dat ik mijn Calienemiene zo goed ken ;-) Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, ze wordt voor een tweede keer mama. Over een dikke maand. Op de echo levende vruchtjes te zien. Heerlijk moment !
17/06/2015 : Morgen is het zover. Ben ik (en met mij nog een paar andere mensen) uit mijn (ons) lijden verlost. Ik heb echt het idee dat er pupjes aan het groeien zijn maar slechts een echo kan dat gevoel bevestigen. Het uur der waarheid is heel nabij ...
Vier keren stonden Câline en Fudge ineengestrengeld. Zaterdag 16 mei werd er een bloedstaaltje van haar afgenomen. Om de progesteronwaarde te kennen. Stond op 1,61. Dinsdag eropvolgend een tweede bloedafname. Dit om 13h. Kreeg ik om halfzes de uitslag. 10,5 ! Câline stond op haar best om gedekt te worden ! Allleen woont Fudge zo'n slordige 6 uren hier vandaan ... Alles moest ineens heel erg snel gaan ... Vertrek om 19h20, ik heb in Duitsland gereden zoals de Duitsers, aankomst 0h06. Hoe megalief dat Claudia ook van de gedachte was om Câline nog bij Fudge te laten. Om 0h17 stonden die twee gekoppeld ;-) Dit voor 17 minuten. Volgens de dierenarts waren dinsdag en woensdag de topdagen voor een succesvolle bevruchting. Dus mochten Câlientje en Fudge het nog eens overdoen op woensdagavond. Vonden beiden een prima voorstel. Opnieuw een 17 minuten durende koppeling. Maar onze Câline houdt van seks. Zodoende gingen zij en Fudge nog eens op in het liefdesspel op donderdag. Voor een derde keer op rij 17 minuten lang. We lieten de twee 's vrijdags weer bij elkaar. Gebeurde er niets, dan was dat ook oké geweest. Er gebeurde wel 'iets' ;-) Een wat minder lange samensmelting. Goed voor 10 minuten.
12/06/2015 : Drie weken geleden al dat Câline afscheid nam van haar droomprins. Tussen vorig nieuws en dit is er dus behoorlijk wat gebeurd. Jullie hebben het verhaal van onze rush naar Duitsland en het relaas over de intieme ontmoetingen tussen Câline en haar Fudge nog tegoed. Zal dan meteen beloven dat deze week te doen. Belofte maakt schuld, zodoende zal ik wel verplicht zijn ;-) Volgende week weten we of Calienemiene voor de tweede maal mama mag worden. Ik durf er mij echt niet over uit te spreken. Ze sloeg al twee keren een maaltijd over en ik denk te zien dat de vacht op haar flanken krullen gaat. Maar het kan ook zijn dat mijn verbeelding het overneemt en ik dingen zie die ik zo graag wil zien. Nog een week en we weten het met zekerheid.
16/05/2015 : Tot gisterenavond twee broekvrouwen in huis. Câline en Noodles. Onze teef met ballen aan d'r lijf, Danske, vond dat dus niet kunnen. Niemand passeert haar zomaar ;-) We hebben die broekjes gelukkig ook in bruine versie. Danske die altijd een jaar tussen haar loopsheden laat, gaat nu gewoon mee met haar zussen. Zes maanden na de vorige keer en dit met een nest gehad te hebben. Danske zal ons haar hele leven blijven verrassen. Ik kan niet anders dan deze statement herhalen.
De twee broekvrouwen Câline en Noodles. Tijdens de hormoonschommelingen is hun samenhorigheid nog sterker.
13/05/2015 : Aiko heeft het een beetje verkeerd. Over met zijn allen op vakantie gaan. Ja, iedereen zwaait uit maar niet allen naar Duitsland. Ik heb er zelf geen zin in ook. Wil het dolgraag even wat easier hebben. Daarom gaan enkel de 3 zwartjes mee. Aiko heeft een fantastische thuishaven bij Marc en Sabine wat verderop in de straat. Bailey en Danske gaan uit logeren bij Luc en Sabine. Verwarrend hé ;-) Luc en Sabine zijn naamgenoten, zijn een koppel en zijn vrienden. Heerlijk dat zij op onze twee bruintjes willen passen. Ze zullen het er zeker goed hebben.
11/05/2015 : Câline is loops.
09/05/2015 : Noodles is jarig vandaag en is ook een grote meid geworden ;-) Câline is een hondje die nogal gewillig mee loops wordt als er hier een ander dat is. En ik heb het gevoel dat deze keer de loopsheid van Noodles haar zou kunnen 'in het rood' trekken. Anders gezegd : we zullen misschien een paar weken eerder naar Duitsland voor Câline op datingreis moeten.
09/04/2015 : Het werd tijd dat het dagboek van de Numbertjes verhuisde naar de Babyblues. Had dit al veel eerder kunnen doen natuurlijk. Maar goed, we hebben nog wel een paar maanden vooraleer er hier een nieuw dagboek opengaat dus zat er niet echt druk achter. Câline is het die voor een tweede maal voor een dagboek met haar en haar kleintjes in de hoofdrol mag zorgen. Eind juni zou ze normaal gezien loops worden. Afwachten nu of 'normaal' ook echt die betekenis krijgen zal ...